Οι ψυχικές επιπτώσεις που επιφέρουν οι διακρίσεις στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι πολλές. Οι πιο σημαντικά αίτιες που αποτελεί ίσως και την μεγαλύτερη πηγή του «κακού» είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι διακρίσεις που βιώνουν τα άτομα αυτά όπως μας εξήγησε ο Σταύρος Μπουφίδης, Ψυχίατρος- Ψυχοθεραπευτής και επιστημονικός συνεργάτης του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.

 Είναι σημαντικό να πούμε ότι αρκετοί ψυχίατροι θεωρούν ακόμα και σήμερα ότι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα έχουν πρόβλημα με τον εαυτό τους, γεγονός το οποίο οδηγεί στην παθολογικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και της τρανς κοινωνικής ταυτότητας φύλου .

«Δυστυχώς υπάρχει και η άποψη ότι τα άτομα αυτά έχουν πρόβλημα με τη φύση τους, αλλά αυτό δεν είναι ορθό και επιστημονικά αληθές» μας είπε στο Σταύρος Μπουφίδης και πρόσθεσε:

«Η ομοφοβική και τρανσφοβική άποψη θεωρεί ότι οι ψυχικές επιπτώσεις οι οποίες βιώνουν τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν οφείλεται στους κοινωνικούς αποκλεισμούς αλλά στην ίδια τους την ταυτότητα».

Ο Σταύρος Μπουφίδης θέλησε να υπογραμμίσει ότι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα αντιμετωπίζουν ακόμα περισσότερες ψυχικές επιπτώσεις λόγω του αποκλεισμού απο την εκπαίδευση και την εργασία και των πολλαπλών διακρίσεων που υφίστανται απο την κοινωνία.

Το ποσοστό αυτοκτονικότητας στα τρανς άτομα αγγίζει το 40%

Αναφερόμενος σε πρόσφατη αμερικανική έρευνα ο Σ. Μπουφίδης, τόνισε ότι το 39% των τρανς ατόμων έχει βιώσει κάποια ψυχική επίπτωση και ψυχική δυσφορία και ότι τα άτομα αυτά αντιστοιχούν στο 5% του συνολικού πληθυσμού. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ποσοστό αυτοκτονικότητας στα άτομα αυτά είναι επίσης μεγάλο και αγγίζει το 40%. Όπως μας εξήγησε ο ειδικός το ποσοστό αυτό είναι 9 φορές πάνω από το κανονικό σε ό,τι αφορά το γενικό πληθυσμό.

Τα αίτια πίσω από το το ποσοστό είναι αρκετά, ωστόσο ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι καθώς φαίνεται η μεγαλύτερη πληγή για αυτούς τους ανθρώπους.

Σε ερώτηση του news4health.gr σχετικά με τι θα μπορούσαμε να πούμε ώστε να μην κυριαρχεί αυτή η «λογική» ο κ. Μπουφίδης είπε ότι: «Καλό θα ήταν να μάθουμε στον κόσμο πως θα ξεφύγει η σκέψη του από τον περιορισμό του δυισμού, όπως είναι το «φυσιολογικό» και το «παθολογικό». Αυτές οι έννοιες είναι ρευστές διότι ορίζονται από πάρα πολλούς παράγοντες και κυρίως κοινωνικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς. Η ομοφοβία όπως και η τρανσφοβία είναι στην ουσία υπέρμετρος, παράλογος φόβος και αποστροφή των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων των οποίων οι ρίζες βρίσκονται στις προκαταλήψεις. Οι προκαταλήψεις διαφέρουν από τα στερεότυπα τα οποία είναι συμπεριφορές ή πεποιθήσεις ενός ατόμου ή πολλών που βασίζονται σε τάσεις και χαρακτηριστικά που έχουν τα ίδια ή οι οι ομάδες που ανήκουν. Συνήθως οι προκαταλήψεις βασίζονται σε υποκειμενικούς παράγοντες σε ο,τι αφορά στον τρόπο προσέγγισης ενός θέματος και είναι μια εκ των προτέρων κρίση και πλαισιωμένη ιδέα ή συμπεριφορά έναντι άλλων προσώπων ή ομάδων .

Όπως είπε ο ίδιος: «Η ομοφοβία, η τρανσφοβία αλλά και η θηλυκοφοβία έχουν τις ίδιες ρίζες. Είμαστε σε μια εποχή που συζητάμε αρκετά για τις ταυτότητες, για την τοξική αρρενωπότητα, τις θηλυκότητες και δεν υπάρχει η παλιά δυιστική προσέγγιση για το φύλο, δεν συζητάμε πια για τον άνδρα και τη γυναίκα άλλα για αρρενωπότατες και θηλυκότητες . Σε κάθε περίπτωση, ο όρος «φυσιολογικό» και «παθολογικό» εγκλωβίζει τον νου μας , δεν βοηθά στην διαχείριση των φοβιών και δεν αφήνει τον άνθρωπο να σκεφτεί ελεύθερα». Με πιο απλά λόγια, ο δυισμός είναι αυτός που καμιά φορά «μπερδεύει» το μυαλό μας.

Το «ρίζωμα» της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας είναι ο φόβος του αρσενικού προς το θηλυκό και η επιθυμία του αρσενικού για επιβολή και εξουσία.

Πέρα από την ομοφοβία και την τρανσφοβία όμως υπάρχει και ο ρατσισμός και η ρητορική μίσους. Όπως μας εξήγησε ο κ.Μπουφίδης: «Oι άνθρωποι πάντοτε όταν βρίσκονται μπροστά σε κάτι το διαφορετικό μπορεί να νιώσουν κίνδυνο, ωστόσο δεν νομίζω ότι στον 21ο αιώνα η ποικιλομορφία και οι σεξουαλικές ταυτότητες που υπάρχουν είναι πια κάτι το διαφορετικό».

«Η ομοφυλοφιλια, η αμφιφυλοφιλία, ο ασεξουαλισμός δεν είναι νέοι προσανατολισμοί. Η πατριαρχία είναι εκείνη που κάνει την διάκριση με την ετεροφυλία και ο φόβος της αρρενωπότητας προς το θηλυκό. Αυτός ο φόβος προς το θηλυκό είναι η κινητήρια δύναμη από την οποία και ξεκινούν όλα αυτά» είπε.

Επιπλέον, όπως εξήγησε οι λέξεις έχουν την σημασία του και κάποιες στιγμές κάνουν «ζημιά». Ο ίδιος έχει εισηγηθεί την αποψυχιατρικοποίηση και την αποπαθολογικοποίηση των τρανς ατόμων ως ψυχίατρος σε μια προσπάθεια να συμμετέχει ενεργά στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των ατόμων αυτών συμβάλλοντας έτσι στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Κλείνοντας είπε: Ο άνθρωπος που δεν έχει αυτογνωσία μπορεί να αναζητήσει πιο εύκολα τον εαυτό του στους άλλους. Μπορεί να βλέπουμε κάποια κομμάτια μας, ιδέες, σκέψεις, επιθυμίες στους άλλους, ωστόσο ό,τι και να βλέπουμε αυτό δεν είναι «εμείς» ούτε «εμείς» οι «άλλοι» .

Και συμπλήρωσε: «Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σύστημα αξιών. Οι λόγοι για τους οποίους συγκροτούμε ομάδες δεν είναι ίδιοι για τον καθέναν. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν συγκρούσεις αλλά και δημιουργία, η οποία οδηγεί σε κοινωνικές κατασκευές. Σε κάθε περίπτωση ο απλός φόβος για το άγνωστο δεν οδηγεί και δεν δικαιολογεί αυτές τις ακραίες συμπεριφορές.

Η βία που αυξάνεται δεν έχει να κάνει με αυτό. O άνθρωπος όταν νιώθει φόβο οδηγείται στη συντήρηση και για αυτό δεν είναι ανοικτός στην οποιαδήποτε αλλαγή. Δεν έχει ευελιξία, αισιοδοξία, ένα αισιόδοξο μήνυμα να ακολουθήσει».

Σε κάθε περίπτωση, ο ψυχίατρος τόνισε ότι ο φόβος αυτός δεν είναι ωφέλιμος για κανέναν άνθρωπο.