Το κολύμπι στη θάλασσα έχει αυξηθεί μαζικά σε δημοτικότητα τα τελευταία χρόνια, καθώς αυτό εκτός ότι αποτελεί μια ευχάριστη συνήθεια ιδίως την περίοδο του καλοκαιριού, βοηθά και στην ανακούφιση του στρες και στην αύξηση των ενδορφινών.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας.

Ακόμη ενδυναμώνει τους μύες και συμβάλλει στην καύση θερμίδων, σύμφωνα με όσα αναφέρει η δρ. Primrose Freestone, Ανώτερη Λέκτορας Κλινικής Μικροβιολογίας από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ της Αγγλίας.

Ωστόσο, εκτός από τις χάρες της υπαίθριας κολύμβησης ελλοχεύουν και πολλοί κίνδυνοι.

Συγκεκριμένα, πολλοί κολυμβητές της θάλασσας κινδυνεύουν από παλίρροιες, ρεύματα, καθώς και από βακτήρια που κρύβονται στο νερό. Τα βακτήρια αυτά βρίσκουν εύοφορο έδαφος για να αναπτυχθούν, σε ακατέργαστα λύματα που ρέουν τακτικά σε θάλασσες, ποτάμια και λίμνες σε όλη τη χώρα.

Εκτός από τους κολυμβητές θαλάσσης υπάρχουν και αυτοί που προτιμούν την πισίνα ως εναλλακτική. Ωστόσο, δεν πάυει μια τέτοια επιλογή να κρύβει και αυτή κινδύνους. Αυτοί έχουν να κάνουν συνήθως με λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, και μολύνσεις των αυτιών.

Ακόμη, οι πισίνες οι οποίες δεν καθαρίζονται τακτικά μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση στα μάτια.

Οι επιπτώσεις μολυσμένου νερού στην υγεία

Σε αντίθεση με τις πισίνες όπου τα νερά παρακολουθούνται προσεκτικά, το νερό της θάλασσας αλλάζει συνεχώς σε σύσταση. Αυτό σημαίνει ότι διάφορες χημικές ουσίες μπορούν να διαρρεύσουν στα νερά της θάλασσας είτε από κοντινές φάρμες είτε από βιομηχανικές περιοχές. Ακόμη, τα ζώα μπορούν να αφοδεύσουν στο νερό και σε ορισμένες περιοχές ανθρώπινα λύματα μπορεί να πεταχτούν νόμιμα ή με άλλο τρόπο στο νερό.

Μπορεί να μην υπάρχουν πινακίδες που προειδοποιούν για τοπικούς κινδύνους και η παρουσία τοξικών παραγόντων μπορεί να μην είναι εμφανής. Όταν έχετε αμφιβολίες για τη χημική ασφάλεια των υπαίθριων νερών, είναι καλύτερα να μην εισέλθετε σε αυτά. Εάν το νερό δεν φαίνεται ή δεν μυρίζει σωστά, αποφύγετε να μπείτε και εμπιστευτείτε το ένστικτό σας.

Υπάρχουν επίσης φυσικοί κίνδυνοι για τα υπαίθρια νερά σε σύγκριση με τις πισίνες, ειδικά το καλοκαίρι. Τα γαλαζοπράσινα φύκια είναι ένας τύπος βακτηρίων που βρίσκεται φυσικά στα οικοσυστήματα των λιμνών. Τo καλοκαίρι, τα φύκια τείνουν να πολλαπλασιάζονται και να σχηματίζουν μια πράσινη σκόνη στην επιφάνεια της λίμνης. Αυτή η γαλαζοπράσινη άνθιση φυκιών μπορεί να απελευθερώσει τοξίνες που είναι επιβλαβείς για τον άνθρωπο καθώς υπάρχουν και περιστασιακά θανάτων κατοικίδιων ζώων.

Το κολύμπι ή η κατάποση νερού που περιέχει άνθη φυκιών που απελευθερώνουν τοξίνες μπορεί να οδηγήσούν σε δερματικά εξανθήματα, ερεθισμό των ματιών, σοβαρές γαστρεντερικές διαταραχές, πυρετό και πόνο στους μύες και στις αρθρώσεις.

Η διάρροια είναι η πιο κοινή ασθένεια που συνδέεται με το κολύμπι στη θάλασσα, λόγω μόλυνσης των λυμάτων. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αρρωστήσει ενώ κατάπιαν μολυσμένο νερό, το οποίο μπορεί να περιείχε βακτήρια και ιούς όπως το E.coli και το Norovirus.

Οι αρουραίοι που ζουν σε υπονόμους δίπλα σε ποτάμια ή κανάλια γλυκού νερού μπορούν επίσης να μεταφέρουν από τα ούρα τους το βακτηριακό παθογόνο Leptospira, το οποίο προκαλεί τη Λεπτοσπείρωση (νόσος του Weil). Η μόλυνση εμφανίζεται εάν το χώμα ή το νερό από μια λίμνη, ένα ποτάμι ή ένα κανάλι που περιέχει ούρα από μολυσμένα ζώα καταποθεί, εισέλθει στα μάτια ενός κολυμβητή.

Τι είναι η λεπτοσπείρωση

Η λεπτοσπείρωση είναι μικροβιακή λοίμωξη η οποία παρατηρείται σε ανθρώπους και ζώα και προκαλείται από τον μικροοργανισμό που ονομάζεται λεπτόσπειρα (Leptospira spp). Το υγρό περιβάλλον και η παρουσία οργανικών υλικών συντελούν στην παρατεταμένη επιβίωση του μικροβίου.

Η λεπτοσπείρωση μπορεί να προκαλέσει ηπατική και νεφρική βλάβη και μπορεί να είναι θανατηφόρα εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Εάν εμφανίσετε συμπτώματα γρίπης ή ίκτερου έως και δύο εβδομάδες μετά το κολύμπι σε ποτάμι ή σε κανάλι, θα πρέπει να ζητήσετε βοήθεια από το γιατρό σας και να κάνετε μια εξέταση λεπτοσπείρωσης.

Όσον αφορά τη θάλασσα, μια μελέτη του 2018 διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που κολυμπούσαν στο θαλασσινό νερό ήταν πιο πιθανό να εμφανίσουν λοιμώξεις του αυτιού, της μύτης, του λαιμού και του γαστρεντερικού συστήματος.

Γι αυτό καλό είναι να πλένεστε καλά μετά το κολύμπι και σίγουρα πριν φάτε φαγητό.

Συνεπώς το νερό της πισίνας, με επαρκή επίπεδα απολύμανσης με χλώριο και συστηματική διατήρηση του pH, είναι πολύ λιγότερο πιθανό να περιέχει μολυσματικούς μικροοργανισμούς και επομένως αντιπροσωπεύει ένα πολύ ασφαλέστερο περιβάλλον για ψυχαγωγική κολύμβηση. Τραυματισμοί και πνιγμοί είναι επίσης πολύ λιγότερο πιθανό σε πισίνες όπου υπάρχουν εκπαιδευμένοι ναυαγοσώστες και κατάλληλος εξοπλισμός ασφαλείας.

Πηγή: the conversation