Ο κακός με τα μαύρα της επιτυχημένης σειράς «Παρά Πέντε», Γεράσιμος Μιχελής, άφησε την τελευταία του πνοή στα 59 του χρόνια μετά από μάχη που έδινε τα δύο τελευταία χρόνια με την πλάγια αμυτροφική σκλήρυνση ή νόσο του κινητικού νευρών.

Ο Γεράσιμος Μιχελής γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ηθοποιός, αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη (1990). Είχε παρακολουθήσει σεμινάρια φωνητικής ενώ σπούδασε και στο Ωδείο του Πειραιά μονωδία και θεωρία. Συμμετείχε επίσης, στο τριετές Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος του Λ. Βογιατζή (1989-1992). Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές.

Ενδεικτικά, στο θέατρο είχε παίξει στα παρακάτω έργα:

• Πεντάμορφη και το Τέρας (Τέρας), Θέατρο Πόρτα
• Φεγγαρόφωτο (Τζέηκ), Απλό Θέατρο/Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα
• Μικρός Ήρως (Μικρός Ήρως)
• Υπηρέτης δύο αφεντάδων (Φλορίνδο), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων
• Το Κατερινάκι (Κόμης Φρεδερίκος Βέτερ του Στραλ), Κ.Θ.Β.Ε. - Μονή Λαζαριστών
• Ιεφθάε (Αφηγητής), Μέγαρο Μουσικής
• Πλατόνοφ (Πλατόνοφ), Κ.Θ.Β.Ε - Βασιλικό Θέατρο
• Αρχοντοχωριάτης (Ντορόντ), Κ.Θ.Β.Ε - Ε.Μ.Σ.

Κάποιες από τις τηλεοπτικές σειρές στις οποίες τον έχουμε δει είναι:

• Αν υπήρχες θα σε χώριζα
• Στο Παρά Πέντε
• Η ζωή της Άλλης

«Γεννήθηκα στην Αθήνα από πατέρα Κεφαλλονίτη και μητέρα από την Αστυπάλαια. Μεγάλωσα στις αλάνες του Κορυδαλλού παίζοντας ποδόσφαιρο και ξύλο με τους άλλους γαβριάδες. Τα καλοκαίρια μου ξέγνοιαστα, με κολύμπι, ψάρεμα, ποδηλασία στην παραλία στα νησιά των γονιών μου και πότε-πότε ήμουν συντροφιά με ένα βιβλίο κάτω από κάποιο πεύκο ή αρμυρίκι. Ήθελα να εμπλουτίσω το λεξιλόγιό μου, να μπορώ άνετα να συνομιλώ με τους μεγάλους. Δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στα Οικονομικά, οι αριθμοί μού ζάλιζαν τον νου, γίνονταν βαρίδια που με κρατούσαν σταθερά στη γη.

Από μικρός αγαπούσα τα ταξίδια. Όποτε δεν κατεβαίναμε στην Αστυπάλαια, εγώ έκανα το ταξίδι με τον νου μου. Αλλά και στα ζόρια μου ξέφευγα με τον νου και διακτινιζόμουν σε τόπους μαγικούς, ανεξερεύνητους. Μου άρεσε επίσης να φτιάχνω ιστορίες που με ταξίδευαν στον χρόνο, για να τις βλέπω μετά και να συνειδητοποιώ πόσο κοντά ή μακριά είμαι από την ωραιότητα της ζωής.

Δε διάλεξα τυχαία την τέχνη του θεάτρου. Είναι η τέχνη που με κέρδισε και μου προσφέρει γενναιόδωρα τη μέθη που με κάνει να νιώθω πλήρης. Να απολαμβάνω τη χαρά του παιχνιδιού και της δημιουργίας. Αγαπώ τη μουσική, τη ζωγραφική, τις όμορφες συναναστροφές. Η ζωή μου είναι ήσυχη. Αγαπώ το γάτο μου, τον Ευτύχη. Απολαμβάνω το καλό φαγητό με καλή παρέα. Τιμώ τη φιλία. Πιστεύω στη σχέση. Τι να τον κάνεις κατάμονο τον εαυτό σου; Τα βράδια εξακολουθώ να κοιμάμαι σε στεγνό μαξιλάρι», δήλωνε σε συνέντευξή του.