Ο πόνος στη μέση επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό ενηλίκων αλλά οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές είναι περιορισμένες και συχνά αναποτελεσματικές. Αν και η έλλειψη επαρκούς έρευνας υψηλής ποιότητας δεν επιτρέπει να αναχθούν επιστημονικά ακριβή συμπεράσματα, μια επισκόπηση των δεδομένων αφήνει την αίσθηση πως για μερικούς ανθρώπους αυτές οι πρακτικές άσκησης μπορεί να είναι ωφέλιμες.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικού, περίπου το 80% των ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζει πόνο στη μέση σε κάποια στιγμή της ζωής του. Στις ΗΠΑ οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν αναλγητικά, χειρουργείο, φυσικοθεραπεία αλλά και οπιοειδή.

«Ο χρόνιος πόνος στην πλάτη συχνά συμβάλλει στη συναισθηματική δυσφορία, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, του άγχους, των διαταραχών του ύπνου και της κοινωνικής απομόνωσης», αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης, προσθέτοντας πως μέχρι τώρα «δεν έχει εντοπιστεί αποτελεσματική θεραπεία».

Οι σοβαρές επιπτώσεις των οπιοειδών, αλλά και των μεγάλων χειρουργικών επεμβάσεων τόσο στην υγεία του ασθενούς όσο και στο κόστος, η φυσιοθεραπεία αρχίζει να «τραβάει» όλο και περισσότερο την προσοχή των ερευνητών. Μια μη φαρμακευτική παρέμβαση ίσως αλλάξει τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους και καθώς οι εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες γίνονται πιο δημοφιλείς, επιστήμονες επιδιώκουν να καταλάβουν κατά πόσο θα μπορούσαν να ωφελήσουν όσους πάσχουν από οσφυαλγία. 

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Holistic Nursing Practice, εστίασε σε «παρεμβάσεις μυαλού-σώματος με κίνηση» και συγκεκριμένα σε γιόγκα, tai chi και qigong, οι οποίες είναι πρακτικές που περιλαμβάνουν διαλογισμό.  «Στόχος μας ήταν να έχουμε μια ολοκληρωμένη εκτίμηση των επιδράσεων αυτών των παρεμβάσεων ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε πληροφορίες για την εφαρμογή τεκμηριωμένων επιλογών για τη μείωση του πόνου», σημειώνει η συντάκτης της μελέτης Juyoung Park Ph. D.

Μετά από διεξοδική αναζήτηση των υφιστάμενων ερευνητικών εργασιών, οι συγγραφείς βρήκαν μόλις 32 μελέτες που πληρούσαν τα κριτήρια. Αυτές περιελάμβαναν 3.484 συμμετέχοντες. Είκοσι πέντε από τις μελέτες επικεντρώθηκαν στη γιόγκα, οι τέσσερις εξέτασαν το tai chi και οι τρεις το qigong. «Η πλειονότητα των 32 άρθρων που αναφέρθηκαν έδειξε ότι οι ασκήσεις είναι αποτελεσματικές για τη θεραπεία του πόνου στη μέση, έχοντας επίσης θετικά αποτελέσματα στην καλή ψυχολογία (π.χ. μείωση κατάθλιψης και άγχους) στις δυσκολίες που σχετίζονται με τον πόνο και στη λειτουργική ικανότητα», αναφέρουν οι συντάκτες.

Αλλά, παρόλο που τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι θετικά, υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί στην έρευνα. Καταρχάς, η έρευνα είναι μια ανασκόπηση και δεν περιλαμβάνει ανάλυση δεδομένων, καθώς μερικές από τις επιλεγμένες μελέτες έδειξαν χαμηλή μεθοδολογική ποιότητα. Η συμμετοχή θεωρείται επίσης περιορισμένη και με αποκλίσεις, αφού η μεγαλύτερη μελέτη στην ανασκόπηση περιελάμβανε 320 συμμετέχοντες και η μικρότερη μόλις 25.

Ακόμη, ορισμένες από τις μελέτες ήταν μικρής διάρκειας. Μάλιστα, η συντομότερη διήρκεσε 6 εβδομάδες, πράγμα που σημαίνει ότι οι ερευνητές δεν μπορούσαν να εξακριβώσουν τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις αυτών των παρεμβάσεων. Οι συγγραφείς σημειώνουν παράλληλα ότι πολλές από τις μελέτες δεν εξηγούν με σαφήνεια πώς οι αρχικές ομάδες πραγματοποίησαν τις έρευνες. Για παράδειγμα, αν και 26 από τις 32 μελέτες υποστήριζαν ότι είναι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, «οι περισσότερες μελέτες δεν ανέφεραν λεπτομερώς τη συγκεκριμένη διαδικασία τυχαιοποίησης».

«Χρειαζόμαστε περισσότερες κλινικές δοκιμές και εμπειρικές αποδείξεις» πριν οι γιατροί μπορούν να συνταγογραφήσουν αυτούς τους τύπους παρέμβασης για τον πόνο στην οσφυϊκή χώρα», ανέφερε η Dr Park. Άλλωστε, χρειάζεται περαιτέρω μελέτη, γιατί στις έρευνες που εξετάστηκαν υπήρξαν και αναφορές για «παρενέργειες». «Οι 11 μελέτες γιόγκα, μία μελέτη tai chi και μία μελέτη qigong ανέφεραν ήπιο πόνο στις αρθρώσεις και την πλάτη», σημειώνεται.

Παρά τις αμφιβολίες, αυτό δεν σημαίνει ότι ο συνδυασμός νου και σώματος μέσω αυτών των μεθόδων δεν βοηθά στη μείωση της οσφυαλγίας. Υπάρχει μια σημαντική ψυχολογική συνιστώσα στο χρόνιο πόνο στη μέση και άρα οι μελέτες που εξετάζουν συνδυαστικά μυαλό και σώμα, φαίνεται να έχουν λογική βάση, τουλάχιστον θεωρητικά.