Η διαπίστωση αυτή προκύπτει από μελέτη του ινστιτούτου «Institute For Health Metrics and Evaluation» της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «The Lancet Child & Adolescent Health».

Η αδυναμία ανάπτυξης στους πρώτους μήνες της ζωής συχνά υποδηλώνει ότι τα νεογνά γεννιούνται πολύ μικρά ή πολύ νωρίς, ενώ σε μεγαλύτερη βρεφική ηλικία και πρώτη παιδική ηλικία μπορεί να αντικατοπτρίζει άλλους παράγοντες κακής ανάπτυξης, όπως ανεπαρκή διατροφή, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις ή άλλες αιτίες.

Οι εκτιμήσεις των ερευνητών δείχνουν ότι ο αριθμός των θανάτων που συνδέονται με την ανεπαρκή ανάπτυξη των παιδιών μειώθηκε από 2,75 εκατομμύρια το 2000 σε 880.000 το 2023. Ωστόσο, οι αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία παραμένουν σημαντικές και επικεντρώνονται στην υποσαχάρια Αφρική, όπου καταγράφηκαν 618.000 θάνατοι, και στη Νότια Ασία, με 165.000 θανάτους. Πρόκειται για τον τρίτο μεγαλύτερο παράγοντα κινδύνου για θνησιμότητα και νοσηρότητα στα παιδιά κάτω των πέντε ετών παγκοσμίως.

Χαμηλό βάρος, οξύς υποσιτισμός και ραχίτιδα

Το χαμηλό βάρος ευθύνεται για τη μεγαλύτερη επιβάρυνση με 12% όλων των θανάτων στα παιδιά κάτω των πέντε ετών. Ακολουθεί ο οξύς υποσιτισμός με 9% και η ραχίτιδα, δηλαδή η καθυστέρηση ανάπτυξης λόγω χρόνιου υποσιτισμού, με 8%. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών υπέφερε από αυτή την τελευταία αιτία απ' ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως.

Η ανεπαρκής ανάπτυξη αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου και αναπηρίας από διάφορες ασθένειες και σχεδόν 800.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών πέθαναν λόγω λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού, διάρροιας, ελονοσίας και ιλαράς. Στην υποσαχάρια Αφρική, το 77% των θανάτων από διάρροια και το 65% των θανάτων από λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα το 2023 σχετίζονταν με την ανεπαρκή ανάπτυξη των παιδιών. Τα ποσοστά ήταν επίσης υψηλά στη Νότια Ασία, όπου οι εκτιμήσεις θανάτων από τις δύο αιτίες ήταν 79% και 53% αντίστοιχα.

Η έρευνα επιβεβαιώνει ότι τα περισσότερα βρέφη με καθυστέρηση ανάπτυξης εμφανίζουν σημάδια μειωμένης ανάπτυξης μέσα στους πρώτους τρεις μήνες της ζωής, υπογραμμίζοντας τη σημασία των παρεμβάσεων πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.