«Θέλω να αποτελώ παράδειγμα για τους ανθρώπους», λέει ο Ολλανδός Μπερτ Γιάνσεν ο οποίος ήταν 17 ετών όταν διαγνώστηκε με καρδιομυοπάθεια, μία προοδευτική ασθένεια του μυοκαρδίου κατά την οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο καρδιακός μυς εξασθενεί και είναι αδύναμος να εξωθήσει το αίμα στο υπόλοιπο σώμα όπως θα έπρεπε. Τώρα ο Μπερτ Γιάνσεν επισημαίνει ότι αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι είναι δυνατό να ζήσει κάποιος πολλά χρόνια έπειτα από μεταμόσχευση καρδιάς.

Το 1984 στην Ολλανδία δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί μεταμόσχευση καρδιάς και έτσι ο καρδιολόγος Άλμπερτ Μάταρτ παρέπεμψε τον έφηβο ασθενή του στο νοσοκομείο Χέρφιλντ της Αγγλίας.

Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς ο Γιάνσεν υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση καρδιάς όταν βρέθηκε δότης έπειτα από ένα τροχαίο δυστύχημα στο οποίο σκοτώθηκαν δύο νέοι.

Η σωτήρια για τη ζωή του επέμβαση πραγματοποιήθηκε από τον πρωτοπόρο των μεταμοσχεύσεων Μαγκντί Γιακούμπ.

«Εκείνη την ημέρα την θεωρώ σημαντικότερη από τα γενέθλιά μου», λέει σήμερα ο Γιάνσεν στα 57 του χρόνια, παντρεμένος και πατέρας δύο γιων και δεινός πιλότος ανεμόπτερου. «Ποτέ μου δεν κοίταζα τόσο μακροπρόθεσμα», σχολιάζει.

Παρότι είναι υγιής και σε καλή κατάσταση, τα φάρμακα που λαμβάνει για την καρδιά του έχουν παρενέργειες και τα τελευταία χρόνια χρειάστηκε να μειώσει τους ρυθμούς του.

«Εξακολουθώ να κάνω ό,τι θέλω, σε γενικές γραμμές, αλλά με διαφορετικό ρυθμό», εξηγεί.

Το προσδόκιμο ζωής, κατά μέσο όρο, για τους καρδιοπαθείς μετά την μεταμόσχευση είναι 16 χρόνια, σύμφωνα με τον καρδιολόγο που παρακολουθεί σήμερα τον Γιάνσεν, τον Κάσπερ Ίαρλινγκς.

Τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες αναγνώρισαν επισήμως το επίτευγμα του Γιάνσεν να ζήσει 39 χρόνια και 100 ημέρες μετά την μεταμόσχευση καρδιάς.

Το προηγούμενο ρεκόρ των 34 ετών και 359 ημερών, σύμφωνα με το Γκίνες, είχε πετύχει ο Καναδός Χάροντ Σοκίρκα το 2021.

Οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς «πρέπει να ακολουθούν έναν υγιή τρόπο ζωής και να είναι δραστήριοι. Αυτό έκανε ο κ. Γιάνσεν», λέει ο Ίαρλινγκς.

Ο Γιακούμπ έχει ευχαριστήσει έκτοτε τον Γιάνσεν για το κατόρθωμά του και την αφοσίωσή του στην παγκόσμια υγεία.

«Όμως εγώ είμαι αυτός που θα έπρεπε να τον ευχαριστώ», καταλήγει ο Γιάνσεν.