Η ίδια μελέτη διαπίστωσε ωστόσο ότι αυτοί που ωφελούνται περισσότερο, έχουν συγκεκριμένο μεταβολικό προφίλ που εξαρτάται από βακτήρια του εντέρου τους. Ως προδιαβήτης ορίζεται η κατάσταση όπου τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι αυξημένα σε σχέση με τις φυσιολογικές τιμές χωρίς όμως να έχουν ακόμα φτάσει το όριο που καθορίζει τη διάγνωση για διαβήτη τύπου 2.

Η νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία, που δημοσιεύτηκε στο Nature MicrobiologyTrusted Source, συνέδεσε την σουλφοραφάνη, μια χημική ένωση που βρίσκεται κυρίως στην φύτρα του μπρόκολου, με βελτίωση των τιμών σακχάρου σε άτομα με προδιαβήτη.

Είχε ήδη προηγηθεί από το 2017 έρευνα όπου η συγκεκριμένη ουσία είχε βρεθεί να βοηθά και ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2.

Πώς μπορεί να βοηθήσει το μπρόκολο

Η συγκεκριμένη έρευνα χρησιμοποίησε ως δείγμα 89 άτομα με αυξημένο σάκχαρο νηστείας, παράγοντα ο οποίος αποτελεί βασικό δείκτη του προδιαβήτη. Οι συμμετέχοντες ήταν επίσης υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, μεταξύ 35 και 75 ετών.

Οι ερευνητές για 12 εβδομάδες χορήγησαν στους συμμετέχοντες είτε σουλφοραφάνη είτε ένα εικονικό φάρμακο. Όσοι έλαβαν την ουσία, παρουσίασαν μεγαλύτερη μέση μείωση στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα νηστείας σε σύγκριση με εκείνους που λάμβαναν το εικονικό φάρμακο.

Οι μεγαλύτερες βελτιώσεις παρατηρήθηκαν σε άτομα με πρώιμα σημάδια ήπιου διαβήτη που σχετίζεται με την ηλικία, σχετικά χαμηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος, χαμηλή αντίσταση στην ινσουλίνη, μικρότερο επιπολασμό λιπώδους ηπατικής νόσου και χαμηλότερη έκκριση ινσουλίνης.

Σύμφωνα με τον Anders Rosengren, PhD, από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, «στα αρχικά στάδια του διαβήτη, η παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ αυξάνεται. Η σουλφοραφάνη παρεμβαίνει ειδικά στην αυξημένη παραγωγή γλυκόζης και τη μειώνει. Με αυτόν τον τρόπο, η γλυκόζη αίματος νηστείας διατηρείται σε χαμηλότερα επίπεδα, κάτι που είναι ευεργετικό.»

Βακτήρια σε αλληλεπίδραση με τη σουλφοραφάνη

Στα πλαίσια της μελέτης, οι ερευνητές επίσης εντόπισαν έναν συγκεκριμένο τύπο βακτηρίων που αλληλεπιδρά με τη σουλφοραφάνη και φαίνεται να κάνει την δράση της πιο αποτελεσματική.

Κατά μέσο όρο, τα άτομα που έλαβαν σουλφοραφάνη είχαν επίπεδα σακχάρου στο αίμα νηστείας που ήταν 0,2 χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο χαμηλότερα από εκείνους που έλαβαν εικονικό φάρμακο.
Συμμετέχοντες με ήπια παχυσαρκία, χαμηλή αντίσταση στην ινσουλίνη και μειωμένη έκκριση ινσουλίνης είχαν καλύτερα αποτελέσματα – σε αυτούς η διαφορά ήταν 0,4 millimoles ανά λίτρο.

Η μεγαλύτερη μείωση όμως, 0,7 millimoles ανά λίτρο, σημειώθηκε τελικά σε άτομα αυτής της δεύτερης υπο-ομάδας που όμως επιπλέον είχαν στο έντερο τους και ένα συγκεκριμένο τύπο βακτηρίου.

Η σημασία του τρόπου ζωής στην πρόληψη

«Ο προδιαβήτης υπολογίζεται ότι επηρεάζει το 5-10% του ενήλικου πληθυσμού», εξηγεί ο Rosengren.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την κατάστασή τους, αλλά μπορεί να το υποψιαστεί κάποιος για τον εαυτό του εάν έχει συγγενείς με διαβήτη τύπου 2, τρώει ανθυγιεινά, έχει περιορισμένη άσκηση και υψηλό Δείκτης Μάζας Σώματος».

Ο ίδιος προσθέτει ότι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος για την πρόληψη, όμως η σουλφοραφάνη μπορεί να παρασχεθεί ως λειτουργική τροφή ανοίγοντας μια νέα σελίδα θεραπευτικής προσέγγισης για τον προδιαβήτη. Όπως επισημαίνει επειδή είναι δύσκολο να φτάσει κανείς μέσω κατανάλωσης μπρόκολου τις ποσότητες της ουσίας που χρησιμοποιήθηκαν στην μελέτη, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάποιο προϊόν με εκχυλίσματα φύτρων μπρόκολου.

Η Haley Bishoff, RDN, LD, διαιτολόγος, που δεν συμμετείχε σε αυτή την έρευνα πρόσθεσε «η σουλφοραφάνη είναι μια ισχυρή φυτική ένωση που εντοπίζεται σε σταυρανθή λαχανικά όπως το μπρόκολο, γνωστή για τις αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές της ιδιότητες».

Ο προδιαβήτης είναι μια κατάσταση που μπορεί και να προληφθεί και να αντιστραφεί, τονίζει.
«Μια ανισορροπία στα υγιή βακτήρια του εντέρου μπορεί να συμβάλει στην αύξηση του σακχάρου στο αίμα και στην αντίσταση στην ινσουλίνη» εξηγεί, καταλήγοντας ότι «μια διατροφή πλούσια σε πρεβιοτικές ίνες, τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση και τροφές χωρίς επεξεργασία θα βοηθήσει στη διατήρηση ενός συνολικά πιο υγιούς μικροβιώματος του εντέρου».

Πηγές: medicalnewstoday, nature.com