Για την ακρίβεια, η έρευνα δείχνει ότι πάνω από τους μισούς ανθρώπους που έχουν διάγνωση μια ψυχιατρική πάθηση θα λάβουν και μια δεύτερη ή και τρίτη διάγνωση κάποια στιγμή στη ζωή τους, ενώ το ένα τρίτο μπορεί να έχει και 4 ή και παραπάνω.

Οι παράγοντες που μπορεί να παίξουν ρόλο σε μια διάγνωση για ψυχική πάθηση είναι γνωστοί αλλά δεν γνωρίζουμε τα πάντα για τους γενετικούς λόγους. Μια πρόσφατη μελέτη εστίασε στη γενετική ανάλυση κάποιων από τις πιο συνηθισμένες ψυχιατρικές παθήσεις, οι οποίες μοιράζονται ένα κοινό γενετικό υπόβαθρο.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν, το πανεπιστήμιο Vrije στο Άμστερνταμ και άλλα συνεργαζόμενα ινστιτούτα ανέλυσαν το γενετικό υπόβαθρο 11 βασικών ψυχιατρικών παθήσεων όπως είναι η διπολική διαταραχή, η μετατραυματική διαταραχή, η καταθλιπιτική διαταχή, η διαταραχή άγχους, η σχιζοφρένεια, η ανορεξία, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η ΔΕΠΥ και το σύνδρομο Τουρέτ όπως επίσης και η κατάχρηση του αλκοόλ και ο αυτισμός.

Ήταν σε θέση να κάνουν ανάλυση των δεδομένων εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων που είχαν δώσει γενετικό υλικό σε μια μεγάλης κλίμακας σύνολα δεδομένων. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν μια κοινή αρχιτεκτονική ανάμεσα στην νευρική ανορεξία και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όπως επίσης και μια γενετική επικάλυψη ανάμεσα στην διαταραχή άγχους και την καταθλιπτική διαταραχή.

Τα ευρήματα αναγνώρισαν 152 γενετικές μεταλλάξεις που μοιράζονται αυτές οι διαταραχές, ωστόσο είναι ακόμα άγνωστο τι συμβαίνει με τα γονίδια. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι σύντομα θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην καλύτερη διάγνωση ασθενειών, γεγονός το οποίο θα βοηθήσει και στην καλύτερη θεραπεία, καθώς οι επαγγελματίες υγείας θα εξετάζουν τις ψυχιατρικές καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο, πιο συνολικά και όχι αποσπασματικά.

«Αν έχεις ένα κοινό κρυολόγημα δεν θα ήθελες να διαγνωστείς με κάποια άλλη διαταραχή που μπορεί να αφορά τον βήχα, το φτέρνισμα ή τον πόνο των αρθρώσεων» αναφέρει η υπεύθυνη καθηγήτρια Andrew Grotzinger. Αυτή η μελέτη είναι ένα βήμα προόδου στην διαμόρφωση ενός διαγνωστικού εγχειριδίου που στην ουσία θα καταγράφει με σαφήνεια τι συμβαίνει βιολογικά» αναφέρει ο επικεφαλής της μελέτης Andrew Grotzinger.
Η κλινική ψυχολόγος Jacquelyn Flood, διευθύντρια ψυχολογίας στο Elemy(φορέας που ασχολείται για την ψυχολογία και τη συμπεριφορά του παιδιού), καταδεικνύει ότι μια γενετική έρευνα όπως αυτή θα μπορούσε να είναι ιδαίτερα βοηθητική στην διάγνωστη των παθήσεων αυτών στα παιδιά καθώς τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν από αυτά που βιώνουν οι ενήλικες.

«Η κατάθλιψη μπορεί να μοιάζει με θυμό ή ευερεθιστότητα σε ένα παιδί ή το PTSD μπορεί να μοιάζει σαν να προσποιείσαι» λέει η Flood και σημειώνει ότι: «Όταν ένας έφηβος ή ένα παιδί βασανίζεται να αναπτύξει εγγυήτα με τον ψυχολόγο του και οι γονείς δεν περιγράφουν τι συμβαίνει, η γενετική θα μπορούσε να αναγνωρίσει το πρόβλημα πιο γρήγορα».

Οι προκλήσεις της πολυφαρμακίας

Δεδομένα από την υπηρεσία Definitive Healthcare δείχνουν ότι συνολικά τα δεδομένα της ψυχικής, της συμπεριφορικής και της νευροαναπτυξιακής διάγνωσης αυξήθηκαν κατά 30% μεταξύ του 2018 και του 2021. Συνολικά, οι ισχυρισμοί συνταγογράφησης φαρμάκων για ψυχικές παθήσεις αυξάνονται κατά 14% κάθε χρόνο ανάμεσα στο 2017 και το 2020.

Την ίδια στιγμή, ο επιπολασμός της ψυχιατρικής πολυφαρμακίας, ή η συνταγογράφηση δύο ή και περισσότερων ψυχιατρικών φαρμάκων για έναν ασθενή την ίδια στιγμή, ποικίλλει και αγγίζει το 13 - 90%. Αυτό ενέχει κινδύνους τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους επαγγελματίες. Η έρευνα έδειξε ότι τα χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού και τα υψηλά επίπεδα υλικών μειονεκτημάτων, τα οποία είναι κοινά ανάμεσα σε όσους χρησιμοποιούν τις δημόσιες δομές υγείας, δυσχεραίνουν τη διαχείριση και την κατανόηση της χρήσης πολλαπλών φαρμάκων.

Είναι συχνό πάντως για μια ομάδα παθολόγων να εργάζονται μαζί για να ορίσουν ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για τις συννοσυρότητες, για αυτό είναι σημαντικό για κάθε έναν γιατρό ξεχωριστά να γνωρίζει τι φάρμακα και τι θεραπείες έχει λάβει ο ασθενής. Αρκετά φάρμακα μπορεί να έχουν αρκετές παρενέργειες όταν τα λαμβάνει κανείς ταυτόχρονα.

Επειδή ακριβώς η πολυφαρμακία μπορεί να είναι απαραίτητη και να έχει εγκριθεί για συγκεκριμένους ασθενείς, οι παθολόγοι καλό είναι να ακολουθούν μια συγκεκριμένη προσέγγιση όταν συνταγογραφούν πολλά φάρμακα χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο SAIL και TIDE.

S(Simple): Κράτα τη φαρμακευτική αγωγή απλή
Α ( Adverse effects): Να γνωρίζεις τις παρενέργειες
Ι (clear Indication). To συνταγογραφούμενο φάρμακο πρέπει να έχει σαφείς ενδείξεις
L(List of drug name) Κρατάς τη λίστα με το όνομα και την δοσολογία του φαρμάκου που παίρνει ο ασθενής

T (Χρόνος) Άφησε τον χρόνο να δείξει πως λειτουργεί το φάρμακο στον ασθενή
I (Individual): Κατανόηση της μεταβλητής της ατομικότητας
D (Επικυνδυνότητα): Απέφυγε τους πιθανούς επικίνδυνους συνδυασμούς φαρμάκων
E(Εducate): Εκπαίδευση τους ασθενείς γύρω από την θεραπεία

Σε κάθε περίπτωση ο οδηγός αυτός μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό να χορηγήσει την καλύτερη δυνατή αγωγή.

Πηγή: https://www.verywellmind.com