Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΠΟΕΡΓΙ, «Οι δηλώσεις και οι αλληλοκατηγορίες του κυρίου Παύλου Πολάκη και του κυρίου Άδωνι Γεωργιάδη ρίχνουν το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Αντί να αναζητηθούν λύσεις, εκτυλίσσεται ένας θλιβερός καυγάς με μόνη συνέπεια να αναπαράγονται ψεύδη, μισές αλήθειες και να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη».

Η αλήθεια είναι ξεκάθαρη και τεκμηριωμένη, κατά την ομοσπονδία:

• Το clawback θεσμοθετήθηκε στα μνημονιακά χρόνια, με εμπνευστή και υποστηρικτή τον τότε Υπουργό Υγείας κύριο Άδωνι Γεωργιάδη.
• Έκτοτε, ανεξαιρέτως όλοι οι Υπουργοί Υγείας διατήρησαν και ενίσχυσαν τον άδικο αυτό μηχανισμό.
• Επί υπουργίας του κυρίου Ανδρέα Ξανθού, με Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας τον κύριο Παύλο Πολάκη, το 2016 εντάχθηκαν στον ΕΟΠΥΥ 86 νέες εξετάσεις χωρίς καμία αντίστοιχη αύξηση του προϋπολογισμού, με αποτέλεσμα υπέρβαση 135 εκατομμυρίων ευρώ, που μετατράπηκε σε clawback για τα εργαστήρια.
• Επί υπουργίας του κυρίου Ανδρέα Ξανθού, με Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας τον κύριο Παύλο Πολάκη, θεσπίστηκαν οι «ασφαλιστικές τιμές» και οι εργαστηριακοί γιατροί άρχισαν να αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ με πτώση τιμών περίπου 40–43% (ΦΕΚ 28Β/2016).
• Ουδέποτε, από κανέναν Υπουργό Υγείας, επιχειρήθηκε ουσιαστικός έλεγχος της συνταγογράφησης μέσω δεσμευτικών κλινικών πρωτοκόλλων.
• Σήμερα, ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης επιχειρεί με ημίμετρα να μειώσει το clawback, μειώνοντας περαιτέρω τις ασφαλιστικές τιμές, χωρίς να αγγίζει την ουσία του προβλήματος».

Στη συνέχεια της ανακοίνωσής της η ΠΟΕΡΓΙ αναφέρει τα εξής: «Δεν έχει καμία σημασία ποιος φέρει τις περισσότερες ή λιγότερες ευθύνες. Οι ευθύνες βαρύνουν ανεξαιρέτως όλους τους Υπουργούς Υγείας από το 2012 μέχρι σήμερα. Και ενώ ο κλάδος μας καταρρέει και οι ασθενείς στερούνται υπηρεσίες, η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται σε καυγάδες και θεατρινισμούς. Πρόκειται για μια κοκορομαχία πάνω στα ερείπια του κλάδου μας.

Τι απαιτούμε

• Κατάργηση του clawback.
• Δεσμευτικά κλινικά πρωτόκολλα συνταγογράφησης.
• Διαφάνεια και πρόβλεψη χρηματοδότησης πριν από την ένταξη νέων εξετάσεων.
• Ρεαλιστική ανακοστολόγηση των εξετάσεων.
• Διασφάλιση της βιωσιμότητας των εργαστηρίων μας.

Το τεχνητό χρέος δεν αποτελεί ευθύνη των εργαστηριακών γιατρών· είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής αδράνειας και των πολιτικών επιλογών όλων των κυβερνήσεων. Η διαρκής ανακύκλωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε πρώην και νυν υπουργούς Υγείας, με ανταλλαγή ψευδών ή μισών αληθειών, δεν συμβάλλει σε καμία θεσμική αντιμετώπιση του προβλήματος και απλώς αποπροσανατολίζει την κοινωνία.

Η υποβάθμιση των τιμών των εξετάσεων σε επίπεδα που δεν αντανακλούν το πραγματικό κόστος τους δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτική επιλογή· αποτελεί ακύρωση της ιατρικής πράξης και απαξίωση της επιστημονικής μας εργασίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι, ενώ ο κλάδος μας οδηγείται σε οικονομικό και επιστημονικό μαρασμό, ο δημόσιος διάλογος περιορίζεται σε μια στείρα αντιπαράθεση πάνω στα ερείπια της εργαστηριακής ιατρικής».