Στο βίντεο παρουσιάζονται όλες οι διαδικασίες που συμβαίνουν αμέσως μετά την παύση των ζωτικών λειτουργιών, από τη διακοπή της καρδιακής λειτουργίας έως την πλήρη αποσύνθεση του σώματος.
Αρχικά, η καρδιά σταματά να χτυπά κι έτσι διακόπτεται η κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα. Σχηματίζονται αιματοπήγματα (θρόμβοι) και το αίμα γίνεται πιο παχύρρευστο. Παράλληλα, η θερμοκρασία του σώματος πέφτει και οι μύες γίνονται λιγότερο ευλύγιστοι (νεκρική ακαμψία).
Η επακόλουθη διακοπή της αναπνοής και η αδυναμία χορήγησης οξυγόνου στα κύτταρα σημαίνει πως αυτά σταδιακά...πεθαίνουν. Απελευθερώνονται ένζυμα που ανοίγουν την ανάπτυξη βακτηρίων και μυκήτων κι έτσι ξεκινά η διαδικασία της αποσύνθεσης.
Πρόκειται να συντηρηθεί προσωρινά το σώμα –έως ότου τελεστεί η κηδεία– χορηγούνται συντηρητικές ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη και η γλουταραλδεΰδη .
Λεπτό προς λεπτό τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα μετά τον θάνατο
Οι δυσάρεστες οσμοί που αναδίδουν το νεκρό σώμα οφείλονται κυρίως σε δύο χημικές ουσίες, την πουτρεσκίνη και την καδαβερίνη .
Σύμφωνα με τους ειδικούς η αναλυτική διαδικασία της νεκρικής ακαμψίας του σώματος περιλαμβάνει τα εξής στάδια:
Τα ανθρώπινα κύτταρα ανοίγουν διάπλατα
Η διαδικασία κατά την οποία το ανθρώπινο σώμα αποσυντίθεται ξεκινάει μόλις λίγα λεπτά μετά το θάνατο. Όταν η καρδιά σταματά να χτυπά, ο άνθρωπος βιώνει την λεγόμενη «ψύχρα του θανάτου», όταν δηλαδή η θερμοκρασία του σώματος πέφτει περίπου 1,5 βαθμούς Κελσίου την ώρα μέχρι να φτάσει σε θερμοκρασία δωματίου. Σχεδόν αμέσως, το αίμα γίνεται πιο όξινο, καθώς συσσωρεύεται το διοξείδιο του άνθρακα.
Αυτή η διαδικασία προκαλεί τα κύτταρα να «ανοίξουν» διάπλατα, αδειάζοντας στην ουσία τους ιστούς από τα ένζυμα, τα οποία αρχίζουν να αφομοιώνουν τους ιστούς εκ των έσω.
Το εκρού του νεκρού
Η βαρύτητα κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της στο ανθρώπινο σώμα, από τις πρώτες κιόλας στιγμές μετά το θάνατο. Ενώ το υπόλοιπο σώμα γίνεται εκρού, τα πιο βαριά ερυθρά αιμοσφαίρια κινούνται στα μέρη του σώματος, που είναι πιο κοντά στο έδαφος. Αυτό συμβαίνει επειδή έχει σταματήσει η κυκλοφορία του αίματος. Αποτέλεσμα αυτής της μετακίνησης είναι οι μωβ κηλίδες στα μέρη του σώματος που αγγίζουν το έδαφος (π.χ. στην πλάτη αν το πτώμα είναι ξαπλωμένο ανάσκελα).
Στην πραγματικότητα, τα σημάδια αυτά βοηθούν τον ιατροδικαστή για να εξακριβώσει την ώρα θανάτου.
Το ασβέστιο συστέλλει τους μυς
Πρόκειται για τη λεγόμενη νεκρική ακαμψία, κατά την οποία ένα νεκρό σώμα γίνεται σκληρό και δύσκολο να κινηθεί. Η νεκρική ακαμψία, σε γενικές γραμμές, ξεκινά μέσα σε περίπου τρεις έως τέσσερις ώρες μετά το θάνατο, κορυφώνεται στις 12 ώρες και εξαλείφεται μετά από 48 ώρες.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Στις μεμβράνες των κυττάρων των μυών υπάρχουν κάποιες αντλίες, που ρυθμίζουν το ασβέστιο. Όταν αυτές οι αντλίες σταματούν να εργάζονται μετά το θάνατο, το ασβέστιο πλημμυρίζει τα κύτταρα, προκαλώντας τη συστολή και τη σκλήρυνση των μυών, άρα και τη νεκρική ακαμψία.
Τα όργανα αφομοιώνονται
Η σήψη είναι η διαδικασία που ακολουθεί της νεκρικής ακαμψίας. Αυτή η φάση μπορεί να καθυστερήσει, στην περίπτωση της ταρίχευσης, αλλά τελικά το σώμα θα υποκύψει κάποια στιγμή. Και η αιτία είναι τα ίδια τα ένζυμα που υπάρχουν στο πάγκρεας, τα οποία θα αναγκάσουν το όργανο να αρχίσει να αφομοιώνεται. Τα μικρόβια θα «επιτεθούν» ομαδικά σε αυτά τα ένζυμα, δίνοντας στο σώμα ένα πρασινωπό χρώμα, ξεκινώντας από την κοιλιά.
Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, «αυτοί που επωφελούνται αυτής της διαδικασίας είναι τα περίπου 100 τρισεκατομμύρια βακτήρια που έχουν περάσει τη ζωή τους αρμονικά μέσα στα ανθρώπινα εντόσθια». Καθώς όμως τα βακτήρια αυτά προκαλούν τη διάσπαση του ανθρωπίνου σώματος, απελευθερώνουν πουτρεσκίνη και καδαβερίνη, τις ενώσεις δηλαδή που προσδίδουν τη μυρωδιά σε έναν νεκρό άνθρωπο.
«Κέρινη» επικάλυψη
Μετά τη σήμανση, ακολουθεί η διαδικασία της παρακμής, η οποία είναι αρκετά γρήγορη και στην ουσία μετατρέπει το σώμα σε σκελετό. Ωστόσο, στη διαδικασία αυτή υπάρχουν διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο. Εάν ένα σώμα έρχεται σε επαφή με κρύο έδαφος ή με νερό, μπορεί να αναπτυχθεί αδιπόκηρος ή πτωματόκηρος, ένα λιπαρό, κηρώδες υλικό που προκύπτει από την αλλοίωση των λιπιδίων κατά την αποσύνθεση των πτωμάτων.
Ο αδιπόκηρος λειτουργεί ως φυσικό συντηρητικό για τα εσωτερικά όργανα, γεγονός που μπορεί να παραπλανήσει τους ερευνητές αναφορικά με την ακριβή ώρα θανάτου. Χαρακτηριστικό, αν και σπάνιο παράδειγμα, είναι η περίπτωση του πτώματος ενός άνδρα 300 ετών που βρέθηκε πρόσφατα στην Ελβετία.
Με πληροφορίες από: onmed και truemed
