Οι καρδιακές παθήσεις είναι η πρώτη αιτία θανάτου για τις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες και ευθύνονται για περίπου έναν στους πέντε θανάτους γυναικών. Ενώ οι κορυφαίοι παράγοντες κινδύνου είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή LDL χοληστερόλη, ο διαβήτης, το υπερβολικό βάρος και το κάπνισμα, ένας αυξανόμενος αριθμός μελετών δείχνει ότι οι τραυματικές εμπειρίες και το άγχος μπορεί επίσης να αποτελούν σοβαρό παράγοντα κινδύνου.
«Παρόλο που η βία κατά των γυναικών είναι συχνή και έχει ήδη συνδεθεί με τη μελλοντική καρδιαγγειακή υγεία τους, δεν αναγνωρίζεται ευρέως από τους ιατρικούς παρόχους ως πιθανός παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου», λέει η Δρ. Audrey R. Murchland, PhD, συνεργάτης επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας T.H. Chan του Χάρβαρντ.
Αύξηση του κινδύνου έως και 41%
Η Murchland και η ομάδα της ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερες από 66.000 γυναίκες μεταξύ 36 και 56 ετών, χωρίς ιστορικό καρδιακής νόσου κατά την έναρξη της μελέτης το 2001.
Οι γυναίκες ρωτήθηκαν αν είχαν βιώσει απειλητικές καταστάσεις με παρενόχληση ή παρακολούθηση από τον θύτη, και αν είχε χρειαστεί να εκδώσουν περιοριστική εντολή προκειμένου να προστατευθούν.
Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν τα ιατρικά αρχεία όλων των γυναικών, καταγράφοντας τα περιστατικά καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων.
Διαπιστώθηκε ότι σχεδόν το 12% των γυναικών που μελετήθηκαν είχαν κατά δήλωση τους υποστεί παρακολούθηση και περίπου το 6% είχε λάβει περιοριστική εντολή.
Σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν τέτοιες εμπειρίες, τα θύματα παρενόχλησης διαπιστώθηκε ότι διέτρεχαν 41% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής προσβολής και του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Μεταξύ δε των γυναικών που είχαν λάβει και περιοριστική εντολή, ο κίνδυνος εκτοξευόταν στο 70%.
Σοκαριστική διαπίστωση αποτελεί το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος κίνδυνος δεν εξαρτάται από άλλους παράγοντες όπως οι συμπεριφορές υγείας, τα φάρμακα, οι προϋπάρχουσες παθήσεις, η κακοποίηση στην παιδική ηλικία και τα συμπτώματα κατάθλιψης.
«Ενώ άλλες μελέτες έχουν δείξει υψηλότερα ποσοστά καρδιακών παθήσεων σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ακόμη και όταν λαμβάνονται υπόψη οι παραδοσιακοί παράγοντες κινδύνου, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι και η παρενόχληση μπορεί επίσης να αποτελεί πηγή χρόνιου στρες και τραύματος και να συμβάλλει σε καρδιαγγειακές παθήσεις», λέει η Allison Zielinski, MD, καρδιολόγος στο Καρδιαγγειακό Ινστιτούτο Bluhm Northwestern.
Όταν το σώμα δεν ξεχνά
«Επειδή η παρενόχληση συχνά θεωρείται ως μια μορφή βίας που δεν περιλαμβάνει σωματική επαφή, μπορεί να φαίνεται λιγότερο σοβαρή αλλά τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι και αυτές οι εμπειρίες μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία και δεν πρέπει να υποτιμώνται», τονίζει η Δρ Murchland.
Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στις 3 γυναίκες έχουν πέσει θύμα παρενόχλησης κάποια στιγμή της ζωής τους, με συμπεριφορές που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:
- παρακολούθηση
- ανεπιθύμητη εμφάνιση κάποιου σε μέρη όπως η εργασία ή το σπίτι του θύματος
- κατασκοπεία
- λήψη ανεπιθύμητων δώρων και αναγκαστική επικοινωνία
Υπολογίζεται μάλιστα ότι το 24% των γυναικών που παρενοχλούνται, το βιώνουν πριν καν ενηλικιωθούν.
Τραυματικές εμπειρίες και καρδιακές παθήσεις
Γιατί όμως η παρενόχληση και άλλες μορφές τραύματος επηρεάζουν τόσο την υγεία της καρδιάς;
«Η χρόνια ενεργοποίηση του στρες μπορεί να προκαλέσει φθορά στο καρδιαγγειακό και μεταβολικό μας σύστημα, γεγονός που μας καθιστά πιο ευάλωτους σε ασθένειες όπως οι καρδιακές παθήσεις», εξηγεί η Kim Smolderen, PhD, καθηγήτρια ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Yale.
Μια παρενόχληση μπορεί επίσης να επηρεάσει αρνητικά και άλλους τομείς της ζωής μιας γυναίκας, συμπεριλαμβανομένου του ύπνου, της όρεξης και της επιθυμίας να παραμένει δραστήρια εργασιακά και κοινωνικά.
«Αυτή η διαρκής κατάσταση συναγερμού μπορεί να προκαλέσει οξείες σωματικές αντιδράσεις δημιουργώντας περισσότερες δυσμενείς επιπτώσεις», λέει η Δρ. Smolderen, όπως αντίσταση στην ινσουλίνη, χρόνια φλεγμονή, υπέρταση.
Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης;
Αυτό που η Δρ Smolderen συνιστά στα θύματα είναι να δείχνουν ευγένεια και επιείκεια στον εαυτό τους, μην αφήνοντας την εμπειρία της παρενόχλησης να τους καθορίζει. «Η επαναφορά της επίγνωσης για τον εαυτό σας και η έναρξη θεραπείας είναι το κλειδί», λέει.
«Ένα καλό σύστημα κοινωνικής υποστήριξης και η αίτηση βοήθειας χωρίς φόβο είναι επίσης μέσα για να μετριαστεί ο αρνητικός αντίκτυπος», καταλήγει η ίδια
Πηγή: Everydayhealth.com