Σε μία μελέτη ορόσημο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπερσύγχρονα γονιδιωματικά εργαλεία για να διερευνήσουν τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία από την έκθεση σε ιοντίζουσα ακτινοβολία, γνωστό καρκινογόνο, από το ατύχημα του 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ στη βόρεια Ουκρανία. Στη μελέτη δεν βρέθηκαν στοιχεία ότι η έκθεση σε ακτινοβολία στους γονείς είχε ως αποτέλεσμα νέες γενετικές αλλαγές που μεταδόθηκαν από γονέα σε παιδί.
Επιστημονικά ερωτήματα σχετικά με τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας στην ανθρώπινη υγεία έχουν διερευνηθεί μετά τους ατομικούς βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και έχουν τεθεί ξανά μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ και από το πυρηνικό ατύχημα που ακολούθησε το τσουνάμι στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας.
Μία μελέτη διερεύνησε το μακροχρόνιο ερώτημα του κατά πόσον η έκθεση στην ραδιενέργεια οδηγεί σε γενετικές αλλαγές που μπορούν να μεταβούν από γονέα σε απόγονο, όπως έχει φανεί από ορισμένες μελέτες σε ζώα. Για να απαντήσουν σε αυτή την ερώτηση, ο Δρ Stephen Chanock, διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας και Γενετικής του NCI για τον Καρκίνο (DCEG) και οι συνεργάτες του, ανέλυσαν τα πλήρη γονιδιώματα 130 ανθρώπων που γεννήθηκαν μεταξύ 1987 και 2002 και τα 105 ζεύγη μητέρας-πατέρα τους.
Ένας ή και οι δύο γονείς ήταν εργαζόμενοι που βοήθησαν στον καθαρισμό από το ατύχημα ή είχαν εκκενωθεί επειδή ζούσαν σε κοντινή απόσταση από τον τόπο του ατυχήματος. Κάθε γονέας αξιολογήθηκε για παρατεταμένη έκθεση σε ιοντίζουσα ακτινοβολία, η οποία μπορεί να συνέβη μέσω της κατανάλωσης μολυσμένου γάλακτος (δηλαδή γάλακτος από αγελάδες που βόσκουν σε βοσκότοπους που είχαν μολυνθεί από ραδιενεργές επιπτώσεις). Οι μητέρες και οι πατέρες εμφάνισαν μια σειρά δόσεων ακτινοβολίας.
Ευχάριστα τα νέα για τις νέες γενιές της Φουκουσίμα
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα γονιδιώματα των ενήλικων παιδιών για μια αύξηση σε ένα συγκεκριμένο είδος κληρονομικής γενετικής αλλαγής γνωστή ως de novo μετάλλαξης. Οι De novo μεταλλάξεις είναι γενετικές αλλαγές που προκύπτουν τυχαία στους γαμέτες ενός ατόμου (σπέρμα και αυγά) και μπορούν να μεταδοθούν στους απογόνους τους, αλλά δεν παρατηρούνται στους γονείς.
Για το φάσμα των εκθέσεων σε ακτινοβολία που βίωσαν οι γονείς στη μελέτη, δεν υπήρχαν στοιχεία από τα δεδομένα αλληλουχίας ολόκληρου του γονιδιώματος για αύξηση του αριθμού ή των τύπων μεταλλάξεων de novo στα παιδιά τους που γεννήθηκαν μεταξύ 46 εβδομάδων και 15 ετών μετά το ατύχημα. Ο αριθμός των de novo μεταλλάξεων που παρατηρήθηκαν σε αυτά τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα παρόμοιος με εκείνους του γενικού πληθυσμού με συγκρίσιμα χαρακτηριστικά. Ως αποτέλεσμα, τα ευρήματα δείχνουν ότι η έκθεση σε ιοντίζων ακτινοβολία από το ατύχημα είχε ελάχιστες, εάν υπάρχουν, επιπτώσεις στην υγεία της επόμενης γενιάς.
«Θεωρούμε αυτά τα αποτελέσματα πολύ καθησυχαστικά για τους ανθρώπους που ζούσαν στη Φουκουσίμα τη στιγμή του ατυχήματος το 2011», δήλωσε ο Δρ Chanock. «Οι δόσεις ακτινοβολίας στην Ιαπωνία είναι γνωστό ότι ήταν χαμηλότερες από αυτές που καταγράφηκαν στο Τσερνόμπιλ».
