To 2014, o Κριστιάνο Ρονάλντο διαγνώστηκε με τενοντίτιδα στο γόνατο. Μία πάθηση ικανή να καταστρέψει μία καριέρα αθλητή που αγωνίζεται στο κορυφαίος επίπεδο. Ο διάσημος τενίστας, Ράφαελ Ναδάλ, χρειάστηκε να μείνει εκτός δράσης για 8 μήνες εκτός κορτ από το 2012 έως το 2013 για να επανέλθει.

"Η περίοδος αποθεραπείας για την τενοντίτιδα εξαρτάται από το μέγεθος της ζημιάς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, διαρκεί αρκετούς μήνες" υποστήριξε ο ρεπόρτερ του BBC Health and Science, Τζέιμς Κάλαχερ μετά τη διάγνωση της πάθησης του Πορτογάλου. 

Τι είναι, όμως, η τενοντίτιδα και πόσο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα ενός αθλητή;

Πόσο επικίνδυνη είναι η τενοντίτιδα;

Η τενοντίτιδα προκαλεί πόνο, δυσκαμψία και πρήξιμο στον τένοντα. Ωστόσο, συνήθως αναπτύσσεται σταδιακά ως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας υπερβολικής χρήσης μετά από πολλά μικροτραβήγματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν είναι φλεγμονή, είναι εκφυλισμός. Υπάρχει ένα πράγμα που ονομάζεται «κολλαγόνο» που ξαναχτίζει τις ίνες σας μετά την υπερβολική χρήση τους. Η τενοντίτιδα αποδυναμώνει το κολλαγόνο σας κάθε φορά που χρησιμοποιείτε το γόνατό σας. Αυτό σημαίνει ότι το γόνατό σας δεν μπορεί να αναρρώσει πλήρως μετά την άσκηση.

Αυτό σημαίνει επίσης ότι όσο πιο ασθενές γίνεται το κολλαγόνο, τόσο μεγαλύτερη και πιο δύσκολη είναι η διαδικασία επούλωσης. Στην ουσία, όσο περισσότερο ο Ρονάλντο παίζει ποδόσφαιρο, τόσο πιο ασθενές γίνεται το γόνατό του, ανεξάρτητα από την ηλικία, τη διατροφή, τη θεραπεία και την εργατικότητά του. Το γόνατό του εκφυλίζεται κάθε κάθε φορά που τρέχει. Δεν μπορεί να σταματήσει ή να αντιστρέψει τη διαδικασία. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να την επιβραδύνει.

Πώς να θεραπεύσετε την τενοντίτιδα

Η αρχική φάση του τρόπου αντιμετώπισης της τενοντίτιδας είναι να τεθεί υπό έλεγχο η φλεγμονή. Εάν ο τένοντας έχει έντονη φλεγμονή (ευαίσθητος στην αφή, πρησμένος και επώδυνος με κίνηση), η θεραπεία πρέπει να επικεντρωθεί στη μείωση της φλεγμονής.

Η οξεία φλεγμονή μπορεί να αντιμετωπιστεί χρησιμοποιώντας την αρχή PRICE (Protection, Rest, Ice, Compression, and Elevation)/. Την προστασία δηλαδή, την ανάπαυση, τον πάγο πάγο, την συμπίεση και την ανύψωση με έμφαση στην ανάπαυση και τον πάγο. Η ανάπαυση είναι απολύτως απαραίτητη για τη θεραπεία της τενοντίτιδας και είναι το πιο δύσκολο συστατικό για να συμμορφωθεί ένας αθλητής. Ωστόσο, οι αθλητές που συνεχίζουν να παίζουν με πόνο κινδυνεύουν να μετακινήσουν τον τραυματισμό τους από τη φάση οξείας φλεγμονής σε μια χρόνια τενοντίτιδα που είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. 

Όσο περισσότερο ένας αθλητής παίζει με τενοντίτιδα, τόσο πιο δομικές αλλαγές και ζημιά θα συμβεί στον τένοντα . Καθώς ο τένοντας επιδεινώνεται, το χρονικό πλαίσιο για την επούλωση του τένοντα αυξάνεται σημαντικά.

Κατά τη διάρκεια της πρώιμης θεραπείας τενοντίτιδας, ο γιατρός μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει αντιφλεγμονώδη φάρμακα για να μειώσει τη φλεγμονή. Η ξεκούραση, ο πάγος και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι τα πιο σημαντικά πρωτόκολλα θεραπείας κατά την πρώιμη αποκατάσταση για τενοντίτιδα.

Ένα θαύμα της φύσης

Αυτό που καθιστά θαύμα της φύσης τον Κριστιάνο Ρονάλντο είναι το γεγονός ότι παρόλο που δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να αγωνίζεται, έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να συγκαταλάγεται στους 2 κορυφαίους ποδοσφαιρστές στον κόσμο. Όπως, προαναφέραμε, συνίσταται ξεκούραση. Ένα διάστημα 8 μηνών για να θεραπευτεί κάποιος από τον τραυματισμό είναι ιδανικό. Ακόμη και τότε μπορεί να μην είναι στο 100%, αλλά ίσως επουλωθεί κατά 95% η ζημιά. Ο Ράφα Ναδάλ αυτό έκανε.

Και, όμως, ο Κριστιάνο δεν έδωσε ούτε μία μέρα ρεπό στον εαυτό του την περίοδο του τραυματισμού του. Το 2014 ήταν χρονιά Μουντιάλ και δεν ήταν διατεθειμένος να λείψει ούτε λεπτό από τα γήπεδα της Βραζιλίας. Επιπλέον, η θέληση του να αγωνιστεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Ατλέτικο απομάκρυνε κάθε σκέψη ξεκούρασης έστω και για 3 μήνες, οι οποίοι θα βοηθούσαν. Αντ΄αυτού, Ο Ρονάλντο ξόδεψε 6 ώρες την ημέρα δουλεύοντας πάνω στο γόνατο του. Αυτές οι 6 ώρες δεν ήταν μέρος των υπόλοιπων ασκήσεων ή της ποδοσφαιρικής τους προπόνησης.

Άλλαξε το στυλ παιχνιδιού του για να επιβιώσει

Ο συγκεκριμένος τραυματισμός ήταν η βασική αιτία που μεταμόρφωσε τον Κριστιάνο από έναν θεαματικό ποδοσφαιριστή σε έναν θανατηφόρο στράικερ μέσα στο κουτί. Ο τραυματισμός τον ανάγκασε να τροποποιήσει το αγωνιστικό στυλ παιχνιδιού του. Έτσι, από ένα παίκτη που δοκίμαζε τη μία ντρίμπλα μετά την άλλη κινούμενος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, μεταμορφώθηκε σε έναν παίκτη που αναζητάει περισσότερο την ουσία. Άρχισε να κινείται, δηλαδή, περισσότερο μέσα στη μεγάλη περιοχή ψάχοντας να τελειώσει τις φάσεις και ελαττώνοντας τα αχρείαστα "τσαλιμάκια" του.