Το συγκεκριμένο εύρημα προέρχεται από μια ομάδα ψυχολόγων στο Πανεπιστήμιο Queen’s University του Καναδά, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ανέπτυξαν έναν πρωτοφανή τρόπο εντοπισμού έναρξης και ολοκλήρωσης μιας σκέψης, όπως περιγράφεται στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.
Η ακαδημαϊκή μελέτη περιγράφει μια μέθοδο απομόνωσης συγκεκριμένων στιγμών, όπου ένας άνθρωπος επικεντρώνεται σε μια και μόνο ιδέα, ένα φαινόμενο που οι ερευνητές περιγράφουν ως «σκουλήκι σκέψης».
Οι ψυχολόγοι δήλωσαν ότι η μελέτη δείχνει πώς η μέτρηση των σκέψεων μπορεί να προβλέψει την προσωπικότητα ενός ατόμου, εκτιμώντας ότι ο μέσος άνθρωπος κάνει περίπου 6.200 σκέψεις την ημέρα.
Τα «σκουλήκια σκέψης» είναι παρακείμενα σημεία μιας απλοποιημένης αναπαράστασης των μοτίβων δραστηριότητας του εγκεφάλου, αναφέρουν οι ερευνητές. Ο εγκέφαλος καταλαμβάνει ένα διαφορετικό σημείο σε αυτό το «χώρο κατάστασης», κάθε χρονική στιγμή.
Όταν ένα άτομο στρέφεται προς μια νέα σκέψη, δημιουργεί ένα νέο «σκουλήκι σκέψης, το οποίο μπορούμε να εντοπίσουμε. Παρατηρήσαμε, επίσης, ότι τα «σκουλήκια σκέψης» αναδύονται, με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα συμβάντα μιας ταινίας. Η περαιτέρω εξέταση αυτού του ευρήματος, μάς βοήθησε να επικυρώσουμε την ιδέα ότι η εμφάνιση ενός νέου «σκουληκιού σκέψης» ανταποκρίνεται στη μετάβαση σε μια νέα σκέψη.
Τα ευρήματα στηρίζονται στην υπάρχουσα έρευνα των γνωστικών νευροεπιστημών, παρέχοντας νέες πληροφορίες σχετικά με τη ροή των σκέψεων. Προηγουμένως, οι έρευνες ήταν επικεντρωμένες στη χρήση απεικόνισης εγκεφάλου, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν τι σκέφτεται ένα άτομο, συγκρίνοντας αυτή τη δραστηριότητα με γνωστά εγκεφαλικά μοτίβα.
Ένας μεγάλος περιορισμός αυτής της προσέγγισης ήταν ότι οι ερευνητές χρειάζονταν ένα μοτίβο για κάθε ιδέα που ήθελαν να παρατηρήσουν, γεγονός που υποδείκνυε μια δαπανηρή και χρονοβόρα διαδικασία.
Οδηγηθήκαμε σε αυτό επίτευγμα, έχοντας σταματήσει να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς σκέφτεται ένα άτομο, αλλά επικεντρώνοντας την προσοχή μας στο πότε έχει προχωρήσει στην επόμενη σκέψη, δηλώνουν οι ερευνητές. Οι μέθοδοι μας μάς βοηθούν να εντοπίσουμε πότε ένα άτομο σκέφτεται κάτι καινούριο, ανεξάρτητα από το τι ακριβώς αφορά αυτή η νέα σκέψη.
Το ερευνητικό άρθρο επισημαίνει ότι οι επιστήμονες ενδιαφέρονται ολοένα και περισσότερο να μελετήσουν πώς η ανθρώπινη συνείδηση «ρέει συνεχώς από τη μια σκέψη στην άλλη».
Σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου του πανεπιστημίου, η έρευνα των αυθόρμητων σκέψεων μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο τα μοτίβα και οι σκέψεις του εγκεφάλου μας επηρεάζονται από εξωτερικές επιδράσεις, από το να πίνουμε ένα φλιτζάνι καφέ μέχρι την παρακολούθηση μιας ταινίας για δεύτερη φορά.
Οι μεταβάσεις σκέψης υπήρξαν απροσδιόριστες σε όλη την ιστορία της έρευνας για τη σκέψη, η οποία συχνά βασιζόταν σε εθελοντές που περιέγραφαν τις δικές τους σκέψεις, μια μέθοδος που μπορεί να είναι αξιοσημείωτα αναξιόπιστη, αναφέρουν οι ψυχολόγοι. Όντας σε θέση να μετρήσουμε την έναρξη των νέων σκέψεων, μάς προσφέρει έναν τρόπο να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο «μαύρο κουτί» του μυαλού σε κατάσταση χαλάρωσης, δηλαδή να διερευνήσουμε το χρονοδιάγραμμα και το ρυθμό των σκέψεων, όταν, για παράδειγμα, ένα άτομο ονειροπολεί το δείπνο κρατώντας αυτή τη σκέψη μόνο για τον εαυτό του.
Στο μέλλον, η ομάδα σχεδιάζει να εξετάσει πώς η γνωστική δυναμική «ποικίλλει σε όλη τη διάρκεια ζωής», καθώς και να προσπαθήσει να κατανοήσει καλύτερα πώς ο «ρυθμός σκέψης», δηλαδή ο χρόνος που χρειάζεται για να προχωρήσει ένα άτομο σε μια νέα σκέψη ατόμου, σχετίζεται με τα ατομικά χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Για παράδειγμα, πώς σχετίζεται ο ρυθμός σκέψης με την ικανότητα ενός ατόμου να δίνει προσοχή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα;
Επίσης, μπορούν οι μετρήσεις της δυναμικής σκέψης να εξυπηρετήσουν μια κλινική λειτουργία;
Για παράδειγμα, οι μέθοδοι μας θα μπορούσαν ενδεχομένως να υποστηρίξουν τον έγκαιρο εντοπισμό διαταραχών σκέψης στη σχιζοφρένεια ή την καλπάζουσα σκέψη στη ΔΕΠ-Υ ή στα επεισόδια μανίας. Πιστεύουμε ότι οι μέθοδοι αυτοί προσφέρουν πολλές δυνατότητες, τις οποίες ελπίζουμε να χρησιμοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό σε επόμενες μελέτες μας, συνοψίζουν οι ψυχολόγοι.