Με απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ οριστικοποιείται η δυνατότητα λειτουργίας φαρμακείων από ιδιώτες μη φαρμακοποιούς, καθώς απορρίφθηκαν οι προσφυγές κατά του νόμου από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο (ΠΦΣ). Το φαρμακείο θα λειτουργεί υπό την εμπορική μορφή της Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης (ΕΠΕ).
Με την απόφαση απορρίπτονται οι αιτήσεις ακυρώσεως του ΠΦΣ, του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης κατά του Π.Δ 64/2018 , με το οποίο επιτρεπόταν η ίδρυση φαρμακείων και από ιδιώτες , επί κενών θέσεων, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχής ενός αδειούχου φαρμακοποιού στην εταιρεία εκμεταλλεύσεως φαρμακείου με ποσοστό τουλάχιστον 33%. «Σε κάθε περίπτωση σεβόμαστε τις αποφάσεις του ΣτΕ, οφείλουμε όμως να εκφράσουμε την πλήρη διαφωνία μας επ΄ αυτών», αναφέρει ανακοίνωση του ΠΦΣ.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι μεταξύ άλλων ότι η ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους στις επιχειρηματικές δραστηριότητες με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών υγείας, στις οποίες περιλαμβάνεται και η ίδρυση και λειτουργία φαρμακείων, δικαιολογείται από επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος, που συνίσταται στην ανάγκη προστασίας της υγείας των πολιτών, και είναι επιτρεπτή, υπό την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας.
Ακόμη, τα φαρμακεία τα οποία διαθέτουν στο κοινό αγαθά ζωτικής σημασίας για τη διαφύλαξη και την αποκατάσταση της υγείας, δεν αποτελούν αμιγώς εμπορικές επιχειρήσεις, υποκείμενες στους όρους του ελεύθερου ανταγωνισμού, η ρύθμιση δε του καθεστώτος πρόσβασης στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, καθώς και του καθεστώτος άσκησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας της λιανικής πώλησης φαρμάκων, πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιδιομορφία των φαρμακείων, στα οποία η εμπορική δραστηριότητα συνδυάζεται με την υπεύθυνη επιστημονική παροχή υπηρεσιών, που εγγυάται την ελεγχόμενη και ορθολογική διακίνηση των φαρμάκων, και με την κοινωνική αποστολή του φαρμακοποιού.
Ενόψει των κινδύνων για τη δημόσια υγεία και για την δημοσιονομική ισορροπία των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ο νομοθέτης δύναται να επιβάλλει περιορισμούς όχι μόνο για την άσκηση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, αλλά και για την ίδρυση και λειτουργία φαρμακείου. Κατά συνέπεια, δικαιολογείται η συνεκτίμηση από τον νομοθέτη όχι μόνο των υπαρκτών και πλήρως αποδεδειγμένων κινδύνων για την υγεία, αλλά και των ενδεχόμενων κινδύνων εν σχέσει με τον ασφαλή και με ποιοτικές εγγυήσεις εφοδιασμό του πληθυσμού με φάρμακα.
