Πέρα από κάποια αρχαία χαρακτηριστικά, το περιβάλλον είναι αυτό που τελικά παίζει καθιστικό ρόλο παρά το γενεαλογικό δέντρο ενός σκύλου.«Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά σχετικά με την κατανόηση της συμπεριφοράς των σκύλων», δήλωσε η Elaine Ostrander, ειδικός στη γενετική σκύλων στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ερευνών Ανθρώπινου Γονιδιώματος των ΗΠΑ, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Καμία ράτσα δεν έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό».

H ερευνήτρια Kathleen Morrill και οι συνεργάτες της ήθελαν πάντως με την έρευνά τους να εξετάσουν κατά πόσο η επιθετικότητα και η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά στους σκύλους έχει γενετικά ή περιβαλλοντικά αίτια. «Αν υπάρχουν περισσότερα τέτοια χαρακτηριστικά σε συγκεκριμένες ράτσες» λέει, «αυτό είναι δείγμα ότι μπορεί το πρόβλημα να είναι γενετικό».

Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι κάποιες γενετικές σχέσεις μεταξύ ράτσας και συμπεριφοράς υπάρχουν αλλά έδιναν βάση στον μέσο όρο των ανάμεσα στις ράτσες και παρά στη σύγκριση ανάμεσα σε μεμονωμένα σκυλιά μεταξύ τους. Έτσι έφτιαξαν μια βάση δεδομένων ( Darwin’s Ark) και συγκέντρωσαν γενετικά δεδομένα χιλιάδων σκύλων στις ΗΠΑ με την έρευνα με την έρευνα να ξεκινά το 2015. Οι ιδιοκτήτες απάντησαν σε πάνω από 100 ερωτήσεις από πόσο φιλικά είναι τα σκυλιά τους με τους ξένους μέχρι κατά πόσο τους αρέσει να κυνηγούν σκίουρους και στο τέλος έκαναν ανάλυση του γονιδιώματος του DNA τους.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έγινε πάνω σε αυτό το ζήτημα και η ομάδα έκανε σύγκριση των γενετικών και δεδομένων με τα δεδομένα που συγκέντρωσε. Συνολικά αντλήθηκαν στοιχεία από 2000 σκύλους, ενώ έγινε ανάλυση ολόκληρου του γονιδιώματος στους περισσότερους και έπειτα έκαναν σύγκριση των δεδομένων αυτών με άλλα 16.000 σκυλάκια. Τα σκυλιά δεν ήταν μόνο «καθαρόαιμα» αλλά στην έρευνα υπήρχαν και σκυλάκια που είχαν παραπάνω από μια ράτσες στο αίμα τους. Συνολικά αναλύθηκαν 128 ράτσες.

Σε ό,τι αφορά τα φυσικά χαρακτηριστικά όπως είναι το μέγεθος ή τα αυτιά τα γονίδια είναι αυτά που καθορίζουν την μορφολογία τους. Τουλάχιστον το 80% της εμφάνισης ενός σκύλου συνδέεται με το DNA του σύμφωνα με το εύρημα της έρευνας.

Η συμπεριφορά τους είναι μια άλλη ιστορία. Ούτε το ένα τέταρτο των διαφοροποιήσεων στην προσωπικότητα των σκύλων δεν μπορεί να εξηγηθεί από τη γενετική. Κάποιες συμπεριφορές, όπως το να πιάσουν αντικείμενα και να τα πηγαίνουν πίσω στον ιδιοκτήτη και η κοινωνικότητα είναι επίκτητα. Κάποια άλλα τα βοηθούσαν όπως και τους αρχαίους πρόγονούς τους στο κυνήγι και για αυτό οι άνθρωποι άρχισαν να τα προσεγγίζουν.

Οι περισσότερες συμπεριφορές πάντως δεν έχουν σχέση με την γενετική. Μόνο το 9% των διαφοροποιήσεων που υπάρχουν ανάμεσα στις προσωπικότητες των σκύλων σχετίζονται με τη ράτσα τους, σύμφωνα με όσα δήλωσε η ομάδα στο Science.

Κάποια σκυλιά έχουν «σπάσει» κάθε στερεότυπο που αφορά τη φυλή τους όπως τα Πίτμπουλ που θεωρούνται επιθετικά. Αυτό που παίζει ρόλο σε όλα τα σκυλιά ανεξαρτήτως ράτσας είναι το περιβάλλον τους, πώς δηλαδή μεγαλώνουν. Αν κανείς έχει στο νου του να κάνει αναπαραγωγή σκύλων με βάση τη συμπεριφορά τους ως «τακτική» έχει πολλά μειονεκτήματα καθώς ότι αλλαγή μπορεί να παρουσιαστεί στο «μοτίβο» του εγκεφάλου μπορεί να επιφέρει αρνητικές επιδράσεις σε άλλα πράγματα σύμφωνα με όσα εξηγεί η Adam Boyko, ειδικός στη γενετική σκύλων.

Υπάρχει ωστόσο και η αντίθετη άποψη. Ο επικεφαλής κτηνιατρικός διευθυντής της AKC (American Kennel Club), Jerry Klein δεν συμφωνεί με τα αποτελέσματα της μελέτης. Υπάρχουν ράτσες αρχαίες σχεδόν που η προσωπικότητά τους είναι κατά βάση ίδια γιατί υπάρχουν κοντά στον άνθρωπο πολλά χρόνια, όπως για παράδειγμα το Θιβετιανό μαστίφ σύμφωνα με όσα υποστηρίζει. Ο Klein θεωρεί ότι καλό είναι οι ερευνητές να «τσεκάρουν» πέρα από τις ράτσες των σκύλων τα χαρακτηριστικά τους όπως είναι η δυνατότητα όσφρησης, κυνηγιού και άλλα τέτοια και όχι τόσο τη ράτσα.

 Με πληροφορίες από το https://www.science.org/