Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα ευρήματα της μελέτης.

Στις αρχές της πανδημίας η απώλεια όσφρησης ήταν ένα ορόσημο της νόσου και είχε συνδυαστεί με τη φλεγμονή που προκαλούσε ο ιός στα περιφερικά οσφρητικά νεύρα. Καθώς οι μήνες περνούσαν πολλοί ασθενείς ανησυχούσαν ότι η απώλεια όσφρησης θα μπορούσε να είναι και μόνιμη.

Στους 4 μήνες στο 84% των ασθενών είχε επανέλθει η όσφρηση

Οι Γάλλοι ερευνητές εντόπισαν την επαναφορά της όσφρησης σε 97 άτομα (67 γυναίκες και 30 άνδρες) με μέση ηλικία τα 39 έτη. Οι ασθενείς ρωτήθηκαν για την όσφρηση τους στους 4, στους 8 και στους 12 μήνες μετά τη νόσηση, και υποβλήθηκαν σε ειδικά τεστ όσφρησης. Στους 4 μήνες στο 84% των ασθενών είχε επανέλθει η όσφρηση (43 από 51 ασθενείς), και σε άλλους 6 έως τους 8 μήνες.

Δύο μόνο άτομα είχαν επηρεασμένη όσφρηση ένα χρόνο μετά, δηλαδή το ποσοστό «επαναφοράς» της όσφρησης άγγιξε το 96%, ένα πολύ ενθαρρυντικό ποσοστό. Τα δεδομένα αυτά υπενθυμίζουν κυρίως στους νεότερους ότι η λοίμωξη COVID-19 έχει και μακροχρόνιες επιπλοκές, εκτός από τον κίνδυνο νοσηλείας και θανάτου.

Αυτό καταδεικνύει μία ακόμη αξία του εμβολιασμού, απαντώντας στην ερώτηση αν το όποιο ρίσκο του εμβολιασμού είναι αντάξιο του κέρδους, καθώς τέτοια μακροχρόνια συμπτώματα μπορεί να εμμένουν και μήνες μετά την αρχική λοίμωξη.