«Νεότερα δεδομένα», επεσήμανε ο κος Παντελής Παναγάκης, Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος, Δντής ΕΣΥ, Συντονιστής Ιατρείου Ψωρίασης Νοσοσκομείου «Α.Συγγρός» «έχουν αλλάξει την αντίληψη ότι η ψωρίαση είναι μία νόσος που εντοπίζεται μόνο στο δέρμα, στη διαπίστωση ότι η ψωρίαση είναι μια συστηματική νόσος που εκδηλώνεται και στο δέρμα. Θα πρέπει εδώ να τονιστεί ότι αν ασθενής με ψωρίαση είναι θετικός σε COVID-19 ή έχει συμπτώματα COVID-19, το International Psoriasis Center (IPC) συνιστά τη διακοπή των ανοσοκατασταλτικών .Αυτή η σύσταση είναι σύμφωνη με τις Κατευθυντήριες γραμμές τόσο από το AAD όσο και από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Δερματολογίας (ΕΤΑ). Οι προαναφερόμενες οδηγίες αναφέρουν ότι τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας ενεργού λοίμωξης. Το προααναφερόμενο αποτελεί γενική σύσταση. Την τελική απόφαση για τη διακοπή ή όχι της θεραπείας με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, θα την πάρει ο ειδικός ιατρός μετά από συζήτηση με τον ασθενή. Ο ασθενής δεν θα πρέπει να διακόπτει την θεραπεία του χωρίς να έχει συμβουλευτεί τον γιατρό του.
Μελέτες έχουν δείξει, διευκρίνισε ο κος Παναγάκης, πως οι ασθενείς με μέτρια ως σοβαρή ψωρίαση έχουν υψηλότερο κίνδυνο συστηματικών συννοσηροτήτων όπως αρτηριακή υπέρταση, μεταβολικό σύνδρομο, σακχαρώδη διαβήτη, καρδιαγγειακά νοσήματα και θρομβοεμβολικά επεισόδια.
Ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση έχουν:
- 46% περισσότερες πιθανότητες σε σχέση με το γενικό πληθυσμό να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2
- 70% περισσότερες πιθανότητες σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, να πάθουν έμφραγμα και
- 56% περισσότερες πιθανότητες να πάθουν εγκεφαλικό επεισόδιο
«Η σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης των ασθενών είναι άκρως σημαντική» , τόνισε ο κος Πάνος Κλαμπατσέας, Συνεργάτης του ΚΑΛΥΨΩ «γιατί η ψωρίαση συνεπάγεται πολλές αλλαγές και διακυμάνσεις στην καθημερινότητα του ατόμου. Ανάλογα με την σοβαρότητα και τα σημεία όπου εντοπίζεται η νόσος, καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να περιοριστούν ή να εγκαταλειφθούν, τουλάχιστον στις περιόδους των εξάρσεων. Η ψωρίαση συνδέεται με μία σειρά από ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, ικανές να επιβαρύνουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Το άτομο έρχεται αντιμέτωπο
με την αβεβαιότητα των εξάρσεων και των υφέσεων, την προσαρμογή της αγωγής του ανάλογα με το στάδιο της νόσου και τις αλλαγές στην εικόνα του σώματός του. Όσον αφορά την κοινωνική ζωή, το στίγμα και οι μύθοι που υπάρχουν γύρω από την φύση της ψωρίασης είναι πιθανό να δυσκολέψουν τον ασθενή στις κοινωνικές του συναναστροφές.»
«Τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν ότι πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα έχει αυξηθεί. Τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι τα περιστατικά χρόνιων παθήσεων αναμένεται να αυξηθούν κι αυτό οφείλεται στην υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας, στα χαμηλότερα εισοδήματα, στη μικρότερη ζήτηση για ιατρικές υπηρεσίες, στο αυξημένο άγχος και στην υιοθέτηση ανθυγιεινού τρόπου ζωής» τόνισε η κα Μαίρη Μικεδάκη, Γενική Γραμματέας του ΚΑΛΥΨΩ.
«Χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη.Πορεύεσαι στη ζωή σου, έχοντας συνεχώς στο μυαλό σου αυτή την πραγματικότητα. Ζεις πιστά με κάποιες νόρμες, προσέχεις την διατροφή σου, ακολουθείς συγκεκριμμένη αγωγή, στενοχωριέσαι γιατί δεν μπορείς να κάνεις πολλά από αυτά που θα ήθελες και γενικώς περιορίζεσαι ακόμη και κοινωνικά. Αλλάζει ριζικά η ζωή σου» κατέληξε η κα Μικεδάκη.
«Στο ΚΑΛΥΨΩ υπάρχει μια διαρκής ενημέρωση και ψυχολογική υποστήριξη των ανθρώπων με ψωρίαση» ανέφερε η κα Μελίνα Σκούφου, Συνεργάτης του ΚΑΛΥΨΩ. «Μέσα από τις ομάδες που έχουν δημιουργηθεί, οι ασθενείς μπορούν να εκφραστούν άφοβα και δημιουργικά. Μέσα από αυτές τις ομάδες προάγεται η ελευθερία έκφρασης ψυχικής και σωματικής με σκοπό την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, την κοινωνική αποστιγματοποίηση της νόσου και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Το ΚΑΛΥΨΩ εγκαινιάζει φετος και την ομάδα δημιουργικής διαδικτυακής έκφρασης, η οποία θα διεξάγεται μία φορά το μήνα για ανθρώπους με ψωρίαση , απο ολη την Ελλαδα,που θέλουν να βρουν διαδικτυακά μια ομάδα δημιουργικής έκφρασης των συναισθημάτων τους, δίνοντας ένα διέξοδο στην καθημερινότητά τους και μια αίσθηση του "ανήκειν".
