Επιστήμονες από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο (TMDU) ανέφεραν ότι αναπαρήγαγαν επιτυχημένα μία ένωση που επάγει ασβέστιο και διεγείρει την ανάπτυξη των μυϊκών κυττάρων - μια διαδικασία που εμφανίζεται φυσικά σε υγιείς ενήλικες ως αποτέλεσμα της άσκησης.

Αμέτρητες προηγούμενες μελέτες (και η γενική κοινή λογική) δείχνουν πώς η τακτική σωματική άσκηση βοηθά στη διατήρηση της μυϊκής και οστικής δύναμης, ιδιαίτερα καθώς οι άνθρωποι γερνούν. Ωστόσο, πολλοί κλινήρεις ή ηλικιωμένοι δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια δραστηριότητα, η οποία μπορεί να δημιουργήσει «κινητική αδυναμία» ή σημαντική εξασθένηση των μυών και των οστών κάποιου.

Οι επιστήμονες του TMDU, που δημοσίευσαν τη μελέτη τους στο περιοδικό Bone Research, πιστεύουν ότι το «φάρμακο κατά της άσκησης» μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της κινητικής αδυναμίας. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι το φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μιμηθεί τα αποτελέσματα της άσκησης σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή και για τη θεραπεία της κινητικής αδυναμίας.

Οι επιστήμονες αναγνώρισαν για πρώτη φορά την ένωση, το παράγωγο αμινοϊνδαζόλης λοκαμιδαζόλη, που αναφέρεται επίσης ως LAMZ. Αυτή η ένωση διεγείρει την ανάπτυξη των μυών , επάγει το ασβέστιο και αυξάνει τον ιστό - αλλαγές που συμβαίνουν συνήθως με την τακτική άσκηση. Οι ερευνητές συνέχισαν να χορηγούν με επιτυχία ένα αντίγραφο φαρμάκου σε ποντίκια, προκαλώντας αισιοδοξία ότι σύντομα θα είναι σε θέση να μειώσουν την αδυναμία και να προωθήσουν τον σχηματισμό οστών σε άτομα που δεν μπορούν να παραμείνουν σωματικά δραστήρια.

Το LAMZ «ήταν ικανό να διεγείρει την ανάπτυξη των μυϊκών κυττάρων και των κυττάρων που σχηματίζουν οστά, των οστεοβλαστών, ενώ καταστέλλει την ανάπτυξη των κυττάρων που απορροφούν τα οστά, των οστεοκλαστών», σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Όταν το φάρμακο άσκησης χορηγήθηκε από το στόμα σε ποντίκια, έδειξε πολυάριθμα θετικά σημάδια, συμπεριλαμβανομένης της απουσίας οποιωνδήποτε παρενεργειών. Επιπλέον, οι ερευνητές λένε ότι το LAMZ μιμήθηκε επιτυχώς τα μονοπάτια σηματοδότησης ασβεστίου και PGC-1a. Σε άτομα που δεν επηρεάζονται από προβλήματα κινητικής αδυναμίας, αυτά τα μονοπάτια ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια της άσκησης και επιτρέπουν τη μοριακή διέγερση των μυών και των οστών κάποιου.

Οι συγγραφείς της μελέτης δεν ανέφεραν πότε το φάρμακο άσκησης θα μπορούσε να διατεθεί σε ασθενείς που το έχουν ανάγκη. Η δοκιμή σε ανθρώπους θα ήταν σίγουρα απαραίτητη πριν από την έγκριση της ευρείας διανομής του χαπιού.