Ο κορονοϊός έχει αλλάξει την καθημερινότητα του κάθε πολίτη. Όσον αφορά, όμως, την περίπτωση των γιατρών, ο νέος ιός έχει τροποποιήσει την καθημερινότητα και τον τρόπο που δουλεύουν. Πρώτον από πλευράς ωραρίου και δεύτερον από πλευράς αποφάσεων που καλούνται να πάρουν ενώ στο παρελθόν δεν χρειαζόταν. Επιλογές που μπορεί να κοστίζουν ζωές, όπως το ποιος ασθενής χρειάζεται περισσότερο τον αναπνευστήρα.

Καμία φορά το δίλημμα και η αδυναμία επιλογής είναι τέτοια που οι γιατροί αυτοσχεδιάζουν. Στην Αμερική για παράδειγμα, σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Νέας Υόρκης χρησιμοποιήθηκε ένας αναπνευστήρας για να υποστηρίξει 2 ανθρώπους. Ωστόσο, η συγκεκριμένη μέθοδος κρίνεται ως μη ασφαλής καθώς με τον τωρινό εξοπλισμό δε μπορεί να μοιραστεί ένας αναπνευστήρας για 2 ασθενείς.

Η παγκόσμια έλλειψη σε αναπνευστήρες είναι και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης αυτή τη στιγμή. Ένα πρόβλημα για τη λύση του οποίου εργάζονται πολλές εταιρείες προκειμένου να προμηθεύουν συνεχώς την αγορά με νέους πιο ευέλικτους αναπνευστήρες.

Λειτουργία

Γιατί, όμως, είναι τόσο πολύτιμοι οι αναπνευστήρες; Ειδικότερα, βοηθούν τους πνεύμονες να εισπνεύσουν και να εκπνεύσουν αέρα. Με τον νέο κορονοϊό να χτυπά το αναπνευστικό σύστημα, οι αναπνευστήρες έχουν γίνει ανάρπαστοι, καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου για ένα ασθενή. Η χρήση τους πριν το ξέσπασμα του COVID-19 γινόταν σε περιπτώσεις εγκεφαλικού επεισοδίου, πνευμονίας ή κάποιας άλλης εγκεφαλικής βλάβης.

Η πρωταρχική λειτουργία του αναπνευστήρα είναι να διοχετεύει αέρα πλούσιο με οξυγόνο στους πνεύμονες του ασθενή, μία διαδικασία που αποκαλείται «οξυγώνωση». Επίσης, μπορούν να βοηθήσουν απομακρύνοντας διοξείδιο του άνθρακα από τους πνεύμονες μέσω της διαδικασίας της «εξαέρωσης».

Για να λειτουργήσει όλο αυτό, ένας σωλήνας, που είναι ενωμένος με έναν αναπνευστήρα, εισέρχεται στο στόμα ή τη μύτη του ασθενή ή μέσω μίας τρύπας στο λαιμό που έχει δημιουργηθεί μέσω χειρουργείου.

Υπάρχουν 2 τύποι αναπνευστήρων 

Ο πρώτος διαθέτει μία βαλβίδα και χρησιμοποιείται χειροκίνητα. Κάποιος πιέζει τη βαλβίδα με το χέρι του για να προσφέρει οξυγόνο στον ασθενή. Πρόκειται για ένα απαραίτητο εργαλείο για προσωπικό ασθενοφόρων και μονάδες πρώτης βοήθειας. Είναι ελαφρύ, συμπαγές και εύκολο στη χρήση.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις που χρειάζεται μία σταθερά ελεγχόμενη εισαγωγή οξυγόνου και εξαγωγή διοξειδίου του άνθρακα, τότε χρειάζονται οι μηχανικοί αναπνευστήρες. Η πολυπλοκότητά τους σε σχέση με το χειροκίνητο αναπνευστήρα επιτρέπουν μία καλύτερη περίθαλψη. Έτσι, μπορεί να προσαρμοστεί στον ασθενή ανάλογα με

• τη διάρκεια της αναπνοής του,
• τη ποσότητα και τη συχνότητα με την οποία δέχεται το οξυγόνο,
• τη συγκέντρωση του οξυγόνου στον αέρα,
• την ποσότητα της πίεσης που δέχονται οι πνεύμονες του ασθενή
• και τη θερμοκρασία και την υγρασία του αέρα.

Το ζήτημα με τους μηχανικούς αναπνευστήρες είναι ότι απαιτούν σημαντική εξειδίκευση στην έρευνα, στη σχεδίαση και στην κατασκευή. Γι΄αυτό λόγο είναι ακριβοί - μπορούν να κοστίσουν ως και 45 χιλιάδες ευρώ - και χρησιμοποιούνται σε καταστάσεις ζωής και θανάτου.

Οι ανάγκες της εποχής, πάντως, και η πίεση του χρόνου έχουν αναγκάσει τους κατασκευαστές να γίνουν πιο άμεσοι και αποδοτικοί. Έτσι, ελπίδα στον κόσμο δίνουν κάποιοι πιο περίπλοκοι αναπνευστήρες που έχουν εμφανιστεί. Ειδικότερα, ο μηχανικός αναπνευστήρας του Μιλάνο εμπνεύστηκε από ένα σχέδιο του 1960 και χρησιμοποιεί πεπιεσμένο ιατρικό οξυγόνο που είναι διαθέσιμο στα νοσοκομεία για να τροφοδοτήσει τον αναπνευστήρα. Αυτό απλοποιεί τη μονάδα γιατί δε χρειάζεται κινητήρα.

ΠΗΓΗ:https://bit.ly/39SMFkX