Η κατανάλωση κάνναβης μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη γνωστική λειτουργία, μειωμένα κίνητρα και ερεθίσματα ψύχωσης λόγω ανισορροπίας σε σημαντικά συστήματα, ειδικά εάν η κάνναβη καταναλώνεται κατά τη διάρκεια ευάλωτων φάσεων ανάπτυξης του εγκεφάλου.

Η καθημερινή κατανάλωση κάνναβης οδηγεί σε πενταπλάσια αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης ψυχωτικής διαταραχής. Αρκετές χώρες έχουν δει μια ισχυρή αύξηση στις ψυχώσεις μετά τη νομιμοποίηση της. Για το λόγο αυτό, ο Μπράους εξέφρασε μια κριτική άποψη για τη νομιμοποίηση.

Να μπει όριο ηλικίας στην νομιμοποίηση

Υποστήριξε να οριοθετηθούν τα 21 έτη ως μικρότερη ηλικία για τη νομιμοποίηση, επειδή η κατανάλωση πριν από την ηλικία των 18 ετών έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ανάπτυξη του ντοπαμινεργικού συστήματος. Η χρήση κατά την εφηβεία έχει σημαντικές επιπτώσεις στη γνωστική απόδοση ως ενήλικας.

Οδηγεί σε ελλείμματα προσοχής, υψηλή απόσπαση της προσοχής, χαμηλότερη ικανότητα μάθησης, μειωμένη λεκτική έκφραση και προβλήματα με τα μαθηματικά και άλλες λειτουργίες μνήμης. Ακόμη και μετά από μία ή δύο χρήσεις, διαρθρωτικές αλλαγές μπορούν να ανιχνευθούν στον εγκέφαλο, και ιδιαίτερα στον μέσο προμετωπιαίο φλοιό.

Αυτή η δυσμενής ανάπτυξη του εγκεφάλου συμβάλλει στο σχηματισμό δικτύων άγχους, με αυξημένη ευερεθιστότητα και τάση προς διαταραχές άγχους. Ο Braus δήλωσε ότι είναι ανησυχητικό να πιστεύουμε ότι 1 στους 3 μαθητές της 10ης τάξης στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ήδη δοκιμάσει κάνναβη.

Χρήση στη Νευροψυχιατρική

Ως αποτέλεσμα της παθοφυσιολογίας, το ενδοκανναβινοειδές σύστημα είναι ένας πιθανός στόχος θεραπείας για διάφορες ασθένειες, πόνους, φλεγμονές, κατάθλιψη, διαταραχές άγχους και καρκίνο. Βασική έρευνα έχει διεξαχθεί σε πολλούς από αυτούς τους τομείς, αλλά συχνά εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων.

Στη μεγαλύτερη μετα-ανάλυση μέχρι σήμερα σχετικά με την ιατρική χρήση, 79 μελέτες προσέλαβαν 6462 ασθενείς, τους οποίους ο Braus περιέγραψε ως διαχειρίσιμο αριθμό. Αυτό παρείχε μέτρια στοιχεία για τη χρήση κάνναβης στη θεραπεία χρόνιου πόνου και σπασμών. Υπάρχει ένας μικρός αριθμός αποδεικτικών στοιχείων για τη μείωση της ναυτίας και του εμέτου κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας και για την αύξηση του σωματικού βάρους, τις διαταραχές του ύπνου και το σύνδρομο Tourette.

Όλες οι εφαρμογές οδήγησαν σε βραχυπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης ζάλης, ξηροστομίας, ναυτίας, αποπροσανατολισμού, σύγχυσης, ψευδαισθήσεων και μεταβολικών διαταραχών.

Πιο πρόσφατες αναθεωρήσεις, για παράδειγμα από τον τομέα της ψυχιατρικής, δεν έχουν εξάγει σαφή συμπεράσματα, συχνά επειδή οι μελέτες δεν ήταν αρκετά μεθοδικές. Επιπλέον, ο αριθμός των φαρμάκων με ποικίλο περιεχόμενο THC καθιστά δύσκολη τη ρύθμιση.

Συνοψίζοντας όσα γνωρίζουμε για τη χρήση της κάνναβης

Ο Μπράους συνόψισε τη διάλεξή του λέγοντας τα εξής:

• Η νομιμοποίηση της κάνναβης συνδέεται με αυξημένη κατανάλωση, ακόμη και στις παλαιότερες γενιές.
• Ιδιαίτερη προσοχή συνιστάται όσον αφορά τη χρήση σε εφήβους (λόγω των επιδράσεων στο δίκτυο άγχους).
• Το φάρμακο συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ψύχωσης.
• Ακόμη και η ήπια κατανάλωση κάνναβης σε ηλικία 13-16 ετών συνδέεται με τριπλάσια αύξηση του κινδύνου.
• Η ενδομήτιακή κατανάλωση κάνναβης μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ανάπτυξη του εγκεφάλου.
• Υπάρχουν μέτρια στοιχεία στη χρήση για χρόνιο πόνο και σπασμούς.
• Δεν έχουν υπάρξει συμβατικές βασικές μελέτες, αλλά πολλές ανεπίσημες εκτιμήσεις. Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες θεωρητικά.

ΠΗΓΗ: Medscape