Από μια ανάλυση περισσότερων από 3,4 εκατομμυρίων ενηλίκων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν σκύλους - ιδιαίτερα σε νοικοκυριά ενός ατόμου - διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής θνησιμότητας και κάθε αιτίας θανάτου για 12 χρόνια, σε σύγκριση με άτομα που δεν το έκαναν. 

Τα σκυλιά είναι ένα από τα αγαπημένα κατοικίδια της Αμερικής. περίπου το 48% των νοικοκυριών στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν τουλάχιστον ένα.

Σκύλοι και κίνδυνος θανάτου

Για τη μελέτη τους, η επικεφαλής συγγραφέας Mwenya Mubanga - του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών και του Εργαστηρίου Επιστήμης για Ζωή στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα - συγκέντρωσε δεδομένα για την υγεία, τη θνησιμότητα και την ιδιοκτησία σκύλου για 3.432.153 άτομα που ζούσαν στη Σουηδία.

Οι πληροφορίες ελήφθησαν από συνολικά επτά εθνικές πηγές δεδομένων, όπως το Σουηδικό Εθνικό Μητρώο Ασθενών, το Μητρώο Αιτιών Θανάτου, το Σουηδικό Δίδυμο Μητρώο και το Σουηδικό Kennel Club. Όλα τα άτομα ήταν απαλλαγμένα από καρδιαγγειακές παθήσεις όταν άρχισαν να συλλέγονται τα δεδομένα το 2001 και παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για 12 χρόνια.

Σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν σκύλο, τα άτομα σε νοικοκυριά πολλαπλών ατόμων ή ενός που είχαν σκύλο είχαν 11% και 33 τοις εκατό χαμηλότερο κίνδυνο, αντίστοιχα, όλων των αιτίων θανάτου. Στα νοικοκυριά ενός ατόμου, η ιδιοκτησία σκύλου συνδέθηκε με 36% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου, ενώ η ιδιοκτησία σκύλου σε νοικοκυριά πολλαπλών ατόμων συνδέθηκε με 15% μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.

Τα «πιο ισχυρά στοιχεία μέχρι τώρα»

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η μελέτη τους δεν σχεδιάστηκε για να εντοπίσει τους λόγους για τους οποίους η ιδιοκτησία σκύλου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου, αλλά έχουν κάποιες θεωρίες.

«Γνωρίζουμε ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων γενικά έχουν υψηλότερο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας», εξηγεί ο συγγραφέας της μελέτης Tove Fall, επίσης του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών και του Εργαστηρίου Επιστήμης για Ζωή στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, «που θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση για τους παρατηρούμενους» Αποτελέσματα."

«Άλλες εξηγήσεις περιλαμβάνουν αυξημένη ευεξία και κοινωνικές επαφές ή επιδράσεις του σκύλου στο βακτηριακό μικρόβιο στον ιδιοκτήτη», προσθέτει.

Δεν είναι επίσης σαφές γιατί οι άνθρωποι που ζουν σε νοικοκυριά ενός ατόμου φαίνεται να ωφελούνται περισσότερο από την ιδιοκτησία σκύλου. «Ίσως ένας σκύλος να μπορεί να σταθεί ως ένα σημαντικό μέλος της οικογένειας στα ενιαία νοικοκυριά», εικάζει ο Μουμπάνγκα.

Ο Fall επισημαίνει ότι ο σχεδιασμός βάσει της μελέτης του πληθυσμού σημαίνει ότι τα αποτελέσματα θα μπορούσαν ενδεχομένως να γενικευτούν σε ολόκληρο τον σουηδικό πληθυσμό, καθώς και σε άλλους πληθυσμούς που έχουν παρόμοιες κουλτούρες ιδιοκτησίας σκύλων. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα:

«Συνολικά, πιστεύουμε ότι ο διαχρονικός σχεδιασμός μας σε ολόκληρο τον πληθυσμό παρέχει τα πιο ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ως προς τη σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας σκύλου και αποτελεσμάτων υγείας, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί η προκατάληψη από την αντίστροφη αιτία, την εσφαλμένη ταξινόμηση και τη σύγχυση».

ΠΗΓΗ: medicalnewstoday