Σε μία έρευνα ζητήθηκε από 720 άτομα από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα να αναγνωρίσουν έξι εμπορικά είδη ψαριών από φωτογραφίες. Τα αποτελέσματα ήταν μάλλον απογοητευτικά καθώς διαπιστώθηκε ότι αρκετός κόσμος δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα είδη ψαριού που τρώει.

Οι άνθρωποι από την Ισπανία απέδωσαν καλύτερα, με μέση βαθμολογία ακρίβειας 38% και λίγο περισσότερες από 2 σωστές μαντεψιές. Οι ερωτηθέντες του Ηνωμένου Βασιλείου απέδωσαν χειρότερα, με μέση βαθμολογία ακρίβειας 18% και λίγο περισσότερο από ένα είδος σωστά προσδιορισμένο κατά μέσο όρο.

Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη μας δυσκολεύτηκαν να εντοπίσουν ακόμα και το μπακαλιάρο ή το σολωμό, και σε λίγες περιπτώσεις τα «βάφτισαν» ακόμα και χρυσόψαρα, πιράνχα ή καρχαρία τίγρη.

Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη καθώς οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αποκομμένοι από τις πηγές του φαγητού που τρώμε. Αλλά μπορεί να μην αποτελεί καλό οιωνό για τη βιομηχανία θαλασσινών ή τα αποθέματα ψαριών. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να καταναλώσουν ένα είδος εάν μπορούν να το αναγνωρίσουν.

Τα ψάρια που εντόπισαν πιο εύκολα οι Έλληνες

Οι άνθρωποι από πιο βόρειες χώρες, όπως το "Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία και το Βέλγιο, εντόπισαν πιο εύκολα τον μπακαλιάρο και το σολωμό, διότι αυτά τα ψάρια αποτελούν εδώ και καιρό στήριγμα των αγορών τους. Ομοίως, οι άνθρωποι από την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα ήταν καλύτεροι στο να εντοπίσουν το λαυράκι, το γαύρο και τη γλώσσα.

Παρά τις ολοένα και πιο παγκοσμιοποιημένες αλυσίδες εφοδιασμού –οι οποίες διασφαλίζουν, για παράδειγμα, ότι το λαβράκι που καλλιεργείται στη Μεσόγειο είναι εφοδιασμένο σε σούπερ μάρκετ σε ολόκληρη τη βόρεια Ευρώπη– οι ευρωπαίοι καταναλωτές εξακολουθούν να φαίνεται να δείχνουν την κληρονομιά μιας παλαιότερης εποχής, όταν τα θαλασσινά προέρχονταν από τις πλησιέστερες ακτές. Αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αποκολληθεί εντελώς από τα τρόφιμα που καταναλώνουν και αντ 'αυτού διατηρούν κάποια επίγνωση των περιφερειακών θαλάσσιων τροφίμων.

Μια εκστρατεία δημόσιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να βασιστεί σε αυτό και να επανασυνδέσει περισσότερους ανθρώπους με τα είδη που αποτελούν σημαντικό μέρος της διατροφής τους. Οι πιο καταρτισμένοι καταναλωτές θα μπορούσαν με τη σειρά τους να κάνουν καλύτερες επιλογές σε καταστήματα και εστιατόρια και να γίνουν λιγότερο ευάλωτοι στην εσφαλμένη επισήμανση και την απάτη των θαλασσινών.

Η μεγαλύτερη γνώση για τα θαλασσινά, θα μπορούσε επίσης να εξοπλίσει τους ανθρώπους με μια καλύτερη κατανόηση των προκλήσεων διατήρησης σε κάθε αλιεία - ένα σημαντικό βήμα προς τη διασφάλιση μιας βιώσιμης βιομηχανίας θαλασσινών για τις μελλοντικές γενιές. 

ΠΗΓΗ: conversation