Οι ερευνητές συνέκριναν τα στοιχεία από νοσοκομεία της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της περιόδου 1η Μαρτίου έως 25η Απριλίου 2020 συγκριτικά με την περίοδο 1η Μαρτίου έως 25η Απριλίου 2019.

Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Ντάνασης, Μαρία Γαβριατοπούλου, Κίμων Σταματελόπουλος, Ιωάννης Παρασκευαϊδης, Ιωάννης Κανακάκης, Σοφία Χατζίδου και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα ευρήματα αυτής της μελέτης.

Συνολικά 5325 ασθενείς συμπεριελήφθησαν στην κύρια ανάλυση (2935 άνδρες 56.2%, μέση ηλικία τα 71 έτη). 3989 ασθενείς ανιχνεύτηκαν κατά τη φετινή περίοδο COVID-19, ενώ 1336 ασθενείς κατά την αντίστοιχη περίοδο το 2019.

Αύξηση εξωνοσοκομειακών ανακοπών

Στις 6 Απριλίου 2020 τα καταγεγραμμένα περιστατικά φέτος ανήλθαν στα 305, το οποίο είναι 10 φορές παραπάνω συγκριτικά με το 2019.

Καθ’όλη τη διάρκεια της περιόδου η επίπτωση των εξωνοσοκομειακών επιπλοκών ήταν 3 φορές υψηλότερη το 2020 (47.5 περιστατικά ανά 100000 κατοίκους) συγκριτικά με το 2019 (15.9 περιστατικά ανά 100000 κατοίκους).

Οι ασθενείς με εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή το 2020 είχαν μεγαλύτερη ηλικία (72 έναντι 68 έτη), ήταν λιγότερο πιθανό να ανήκουν στη λευκή φυλή (20% έναντι 33%) και ήταν πιο πιθανό να έχουν υπέρταση (54% έναντι 46%), διαβήτη (36% έναντι 26%) και περιορισμένη φυσική δραστηριότητα (57% έναντι 48%) συγκριτικά με το 2019.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 η πιθανότητα εμφάνισης ασυστολίας και άσφυγμης ηλεκτρικής δραστηριότητας ήταν αυξημένη συγκριτικά με το 2019.

Οι ασθενείς στην COVID-19 περίοδο είχαν σημαντικά μικρότερη πιθανότητα ανάκαμψης της αυτόματης κυκλοφορίας (18.2% έναντι 34.7% το 2019), ενώ το ποσοστό θνητότητας ανήλθε σε άνω του 90%, ανεξάρτητα από την παρουσία άλλων συγχυτικών παραγόντων.

Συμπερασματικά, οι ερευνητές υπογραμμίζουν τον αυξημένο κίνδυνο εξωνοσοκομειακών ανακοπών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και σημειώνουν την ανάγκη για έγκαιρη αναγνώριση των ασθενών με παράγοντες κινδύνου για εξωνοσοκομειακή ανακοπή ώστε να εφαρμοστούν στοχευμένες προληπτικές παρεμβάσεις που θα αποσκοπούν στη μείωση των εξωνοσοκομειακών θανάτων.