Στο θέμα της καταγραφής των θανάτων αναφέρθηκε κατά την τοποθέτηση του ο κ. Τσιόδρας αναφέροντας το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όπως ανέφερε, σήμερα η Βρετανία έχει πλέον ξεπεράσει την Ιταλία αναφέροντας τον υψηλότερο πλέον συνολικό αριθμό θανάτων από τον νέο κορωνοϊό στην Ευρώπη με περισσότερους από 32.000 θανάτους. Μάλιστα υπολογίζεται πως άλλοι τόσοι και παραπάνω θάνατοι ταυτόχρονα καταγράφηκαν από το δίκτυο παρακολούθησης θανάτων. «Αυτό είναι ένα παράδοξο φαινόμενο με τις πανδημίες και την έγκαιρη λήψη μέτρων. Μια χώρα στην οποία ξεκίνησε αργότερα το κύμα της πανδημίας υπέστη περισσότερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές», σημείωσε.

«Με έχει κουράσει η φιλολογία των θανάτων, η ανάγκη να μιλούμε για αυτούς σαν μέρος της καθημερινής αναφοράς, όχι σαν κίνητρο για φόβο, όχι για να προξενήσουμε πανικό. Ο μόνος λόγος που πρέπει να αναφέρονται είναι για να αποδίδουμε τιμή στους αγαπημένους μας που έφυγαν από κοντά μας για να θυμόμαστε το τίμημα που πληρώσαμε σαν κοινωνία για τον νέο ιό», είπε χαρακτηριστικά.

Πρόσθεσε, δε, πως «είναι άλλοι καιροί, είναι μοναδικές στιγμές. Αντιμετωπίζουμε δύο δύσκολες και ταυτόχρονες κρίσεις. Από την μια έχουμε τον ιό να παρουσιάζεται ως συνεπιβάτης στην καθημερινότητα μας (κάποτε σιωπηλός) και θέλουμε να μην το αφήσουμε να αγγίξει τους αγαπημένους μας, όσο πιο γρήγορα να τον εξαφανίσουμε από κοντά μας, από τον περίγυρο μας και ιδιαίτερα τις ευπαθείς ομάδες, να μην θρηνήσουμε άλλες απώλειες. Γιατί 146 είναι λίγοι? Δεν λυπόμαστε, δεν θρηνούμε για αυτούς? Έστω και 1 παραπάνω σοβαρή περίπτωση της νόσου να αποφύγουμε θα είναι επιτυχία. Κανείς δεν είναι αλώβητος ακόμη κι αν δεν λαβωθήκαμε σωματικά μας αφήνει αυτή η ιστορία μπλεγμένους σε μια συνεχή πνευματική περιπέτεια, με ανασφάλειες, με αγωνία για την αλήθεια, για το τι είναι νόμιμο ή τι παράνομο, με καχυποψία για τους γύρω μας-για όλους κάποια στιγμή, με στρες, με θλίψη – μας βγάζει έναν εαυτό που δεν μας αξίζει. Νομίζω έχουμε ένα πεδίο εσωτερικής και μυστικής μάχης- θα βγούμε άραγε νικητές, θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και να συνομιλήσουμε στα ίσια με τον εσωτερικό άνθρωπο –θα παλέψουμε αν είναι αναγκαίο με αυτόν; Να παίρνουμε μια βαθειά ανάσα, το να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε, το να χαμογελάσουμε και να παραμείνουμε αισιόδοξοι.

Από την άλλη μεριά έχουμε μια απίστευτη οικονομική κρίση. Ένα μήνα μετά το άνοιγμα της ζωής στο Wuhan οι άνθρωποι αποφεύγουν τις δημόσιες συναθροίσεις και τα μεγάλα εμπορικά. Μια κρίση η οποία διαπερνά τα σύνορα και εγείρει τριβές μεταξύ παγκοσμίων οικονομιών, και ψυχροπολεμικές δηλώσεις. Αντί ο κόσμος μας να ενώνεται γίνεται ίσως πιο ανταγωνιστικός. Πάντως το 66% των συνανθρώπων μας που συμμετείχαν σε μια μεγάλη μελέτη 11 χωρών μεταξύ των οποίων το Μεξικό, η Ινδία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Κίνα, η Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ συμφώνησαν πως η πρώτη προτεραιότητα είναι και παραμένει η διάσωση της ανθρώπινης ζωής.

Είναι ίσως το πιο δύσκολο σταυροδρόμι των ζωών μας οι επόμενες ημέρες. Δεν υπάρχει χώρος για εφησυχασμό. Εμείς θα παρακολουθούμε τις νεότερες επιστημονικές εξελίξεις για την πανδημία, τις θεραπείες και τα εμβόλια. Αυτό είναι η επιστήμη το να κοιτάζεις συνεχώς τα δεδομένα κι ενδεχόμενα και να αλλάζεις την πορεία του πλοίου αν έχεις νέα στοιχεία. Η καθημερινή επιτήρηση της νόσου θα οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τυχόν περαιτέρω αναγκαίες παρεμβάσεις που ελπίζουμε να μην κριθούν απαραίτητες».