Η αποτύπωση των κρίσιμων απόψεων της ελληνικής κοινωνίας για την πανδημία και τον εμβολιασμό γίνεται για πρώτη φορά, σε αποκαλυπτική πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε για λογαριασμό του ΙΣΑ, η εταιρία Alco.

Τα στοιχεία της έρευνας παρουσιάστηκαν από τον Πρόεδρο του ΙΣΑ Γ. Πατούλη, τον Α’ Αντιπρόεδρο Φ. Πατσουράκο και τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας Alco Κώστα Παναγόπουλο, στο πλαίσιο διαδικτυακής Συνέντευξης Τύπου.

Ειδικότερα, από το συνδυασμό των ευρημάτων της έρευνας, προκύπτει με σαφήνεια ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις, για την πανδημία και τον εμβολιασμό. Τα 2/3 ανησυχούν για την πορεία της πανδημίας, θεωρούν ότι ο εμβολιασμός μπορεί να νικήσει τον ιό, εμπιστεύονται τα εμβόλια και έχουν εμβολιαστεί ή κλείσει ραντεβού. Αντιθέτως το 1/3 δεν φοβάται την COVID 19,δεν πιστεύει ότι ο εμβολιασμός μπορεί να τη νικήσει, δεν εμπιστεύεται τα εμβόλια και δεν έχει εμβολιαστεί. Πρόκειται περισσότερο για άνδρες, και άτομα ηλικίας 17 -24 και 25 -44 ετών.

Τα χαρκατηριστικά των αντιεμβολιαστών

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας αυτό το το 1/3, δείχνει ποσοτικά ικανό να εμποδίσει την επίτευξη ανοσίας στην κοινωνία, πολύ περισσότερο όταν ένα μικρό μέρος του φαίνεται να σκέπτεται να εμβολιαστεί, σε αντίθεση με έναν «σκληρό» πυρήνα, της τάξεως του 40% που δηλώνει ότι δεν πρόκειται να εμβολιαστεί και δείχνει αμετακίνητο στις απόψεις του.

Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας, είναι η πεποίθηση ότι δεν απειλείται από τον ιό. Μόνο το 25% όσων δεν πρόκειται να εμβολιαστούν φοβούνται ότι μπορεί να αρρωστήσουν σε αντίθεση με το 51% των εμβολιασμένων . Πεποίθηση που συνδυάζεται με τη γενικότερη αντιεμβολιαστική στάση όσων την απαρτίζουν (6 στους 10) και το φόβο για τις παρενέργειες των εμβολίων (3 στους 10). Ωστόσο το 15% θεωρεί το εμβόλιο αναποτελεσματικό. Μάλιστα το 35% όσων δεν πρόκειται να εμβολιαστούν θεωρούν ότι ο εμβολιασμός μπορεί να νικήσει την πανδημία, όπως και το 76% των εμβολιασμένων. Σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων η πλειοψηφία των ερωτηθέντων τα θεωρεί αρκετά ασφαλή (38%) ή πολύ ασφαλή (25%) ενώ ένα ποσοστό γύρω στα 22% δεν τα θωρεί ασφαλή.

Υποχρεωτικός εμβολιασμός

Οι απαγορεύσεις για τους μη εμβολιασμένους και η υποχρέωση εμβολιασμού μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγή στάσης μέρους της ομάδας που αρνείται να εμβολιαστεί (33%).Επίσης το 12% των ανεμβολίαστων δηλώνει ότι θα μπορούσε να επηρεαστεί από τον προσωπικό του γιατρό. Ωστόσο το 44% ισχυρίζεται ότι δεν θα μπορούσε να επηρεαστεί από τίποτα.

Σχετικά με την αντίληψη για υποχρεωτικό εμβολιασμό συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων η πλειονότητα τάσσεται υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού για υγειονομικούς (73%) και εργαζόμενους σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων (73%), ενώ πολύ υψηλά είναι τα ποσοστά για εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς (65%), εκπαιδευτικούς (64%), δημόσιους υπαλλήλους που έρχονται σε επαφή με κοινό (61%)και εργαζόμενους στην εστίαση (60%).

Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα της έρευνας, ο Πρόεδρος του ΙΣΑ Γ. Πατούλης τόνισε τα εξής:

«Ο εμβολιασμός για τον Sars-Cov-2 αποτελεί πράξη ατομικής ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Καλούμε τους συμπολίτες μας που δεν έχουν εμβολιασθεί και διακινδυνεύουν την υγεία τόσο τη δική τους όσο και του κοινωνικού συνόλου να το πράξουν άμεσα .Τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά και αποτελούν το ισχυρότερο όπλο της επιστήμης ενάντια στο φονικό ιό. Ο εμβολιασμός είναι μονόδρομος για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, να λειτουργήσουν οι κοινωνίες και να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Καλούμε τα μέλη μας να συστρατευτούν στην προσπάθεια για την ενημέρωση των πολιτών που έχουν επιφυλάξεις για τα οφέλη του εμβολιασμού και να συμμετάσχουν στο εμβολιαστικό πρόγραμμα.»

Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας AlcoΚώστας Παναγόπουλος επεσήμανε τα εξής:

«Η πολύ σημαντική πρωτοβουλία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, επιτρέπει - για πρώτη φορά στην Ελλάδα - την αποτύπωση των παραμέτρων που διαμορφώνουν τη στάση της κοινωνίας σε σχέση με τον εμβολιασμό κατά της COVID 19.

Το σύνολο των ευρημάτων της έρευνας, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, με τα σημερινά δεδομένα, ο εμβολιασμός στη χώρα μας έχει συγκεκριμένο όριο. Ένα όριο που θέτει σε αμφισβήτηση τη δυνατότητα να επιτευχθεί ο στόχος για συλλογική ανοσία.Είναι προφανές, ότι η μετακίνηση αυτού του ορίου προς τα πάνω, απαιτεί συνδυασμό κινήσεων από την Πολιτεία, για τις οποίες τα χρονικά περιθώρια δείχνουν σχετικώς περιορισμένα».