Η σοβαρή βλάβη που προκαλείται από τη διάσειση στον αθλητισμό έγινε πρώτα εμφανής στο άθλημα του μποξ. Οι μποξέρ δέχονται επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των μαχών τους. Μια σχετική μορφή εγκεφαλικής βλάβης είναι γνωστό ότι επηρεάζει μια σειρά από άλλα αθλήματα και επαγγέλματα , όπου οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στο κεφάλι σκοτώνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα και σταδιακά προκαλούν τη συρρίκνωση του εγκεφάλου.

Συνεργαζόμενοι στενά με παίκτες ράγκμπι της ελίτ, μία ομάδα ερευνητών ερεύνησε τον αντίκτυπο της διάσεισης στον εγκέφαλο καθώς γερνάμε. Έδειξε ότι η λειτουργία του εγκεφάλου σε έναν νεαρό παίκτη με ιστορικό διάσεισης είναι ισοδύναμη με κάποιον στα 60 του. Με απλά λόγια, η διάσειση φαίνεται να επιταχύνει τη βιολογική γήρανση του εγκεφάλου έως και τρεις δεκαετίες.

Μια σημαντική ανακάλυψη ήταν ότι οι παίκτες του ράγκμπι με διάσειση έχουν περισσότερα «ελεύθερα ασταθή μόρια που καταστρέφουν τα κύτταρα»  στο αίμα τους. Έχουν επίσης λιγότερο νιτρικό οξείδιο, ένα ωφέλιμο μόριο που επιτρέπει περισσότερο οξυγόνο και γλυκόζη να φτάσουν στον εγκέφαλο. Ως αποτέλεσμα, τα αιμοφόρα αγγεία στον εγκέφαλο του εγκεφάλου αντιδρούν αργά στις αλλαγές στη ροή του αίματος, μια κατάσταση γνωστή ως «εγκεφαλική αγγειακή δυσλειτουργία».

Η εγκεφαλοαγγειακή δυσλειτουργία έχει συνδεθεί με τη γνωστική δυσλειτουργία και μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο σκέφτεται, συγκεντρώνεται, διαμορφώνει ιδέες και θυμάται. Μπορεί επίσης να τα κάνει πιο ευάλωτα στην άνοια στη μετέπειτα ζωή.

Τόσο οι ενεργοί όσο και οι παλαίμαχοι παίκτες ράγκμπι βρέθηκαν να έχουν νοητική εξασθένηση σε σύγκριση με άτομα παρόμοιας ηλικίας και φυσικής κατάστασης, τα οποία δεν είχαν διάσειση ούτε συμμετείχαν σε αθλήματα επαφής. Τα αποτελέσματα φαίνεται επίσης να σχετίζονται με τη θέση ενός παίκτη στην ομάδα του ράγκμπι. Ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένοι μεταξύ των επιθετικών, οι οποίοι συνήθως βιώνουν περισσότερες μάχες και συγκρούσεις σε ένα παιχνίδι σε σύγκριση με τις αμυντικούς.